Ryzyka powikłań u pacjentów z cukrzycą typu 2 związane z typem farmakoterapii

Currie i wsp. opublikowali na łamach The Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism wyniki analizy, której celem było zbadanie bezpieczeństwa insuliny i innych leków w terapii cukrzycy typu 2. Badanie objęło przypadki 84 622 pacjentów z cukrzycą leczonych w podstawowej opiece zdrowotnej w latach 2000-2010. Stosowane leczenie zostało skategoryzowane w następujący sposób: insulina z metforminą, monoterapia insuliną, monoterapia metforminą, monoterapia pochodną sulfynylomocznika oraz leczenie skojarzone metforminą i pochodną sulfynylomocznika. Jako główne analizowane punkty końcowe autorzy wybrali: zgon, nowy przypadek nowotworu i wystąpienie poważnej choroby serca. Ryzyko względne (HR, hazard ratio) wystąpienia tych zdarzeń w poszczególnych grupach pacjentów obliczono w odniesieniu do monoterapii metforminą, uwzględniając wpływ dodatkowych czynników ryzyka. Było ono podwyższone u osób leczonych samą insuliną (HR = 1.8), pochodną sulfynylomocznika w monoterapii (HR = 1.4) i metforminą łącznie z insuliną (HR = 1.3). Monoterapia insuliną była związana ze zwiększonym ryzykiem powikłań nerkowych (HR = 3.5), neuropatii (HR = 2.1), zawału serca (HR = 1.9) oraz udaru mózgu i nowotworzenia (HR = 1.4). Ogólne ryzyko zgonu także było wyższe wśród pacjentów leczonych insuliną w monoterapii (HR = 2.2). Podsumowując wyniki swojej pracy Currie i wsp. stwierdzili, że pacjenci z cukrzycą typu 2 leczeni insuliną w monoterapii byli narażeni na podwyższone ryzyko zgonu i powikłań choroby oraz leczenia. Autorzy zwrócili uwagę, że uzyskane dane należy interpretować ze świadomością występowania różnic między badanymi grupami w zakresie cech klinicznych.