Stosowanie metforminy wśród otyłych ciężarnych
Autor: Andrzej Kordas
Data: 19.08.2015
Źródło: Effect of metformin on maternal and fetal outcomes in obese pregnant women (EMPOWaR): a randomised, double-blind, placebo-controlled trial; Chiswick, Carolyn et al.; The Lancet Diabetes & Endocrinology
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Otyłość ciężarnych wiąże się z większą masą urodzeniową noworodków, a następnie z występowaniem otyłości, wraz ze wszystkimi tego konsekwencjami. Mechanizm w jakim otyłość ciężarnych doprowadza do takiego stanu nie jest w pełni poznany, jednakże dużą rolę przypisuje się stwierdzanej u otyłych ciężarnych hiperglikemii oraz insulinooporności.
Carolyn Chiswick i wsp. zaprojektowali randomizowane, podwójnie zaślepione, kontrolowane placebo badanie, którego celem była ocena wpływu stosowania metforminy kobiety ciężarne z otyłością na stan zdrowia noworodków.
Ciężarne (powyżej 16 roku życia) pomiędzy 12 a 16 tygodniem ciąży z prawidłową tolerancją glukozy, których współczynnik BMI wynosił ≥ 30 kg/m2 przyporządkowano losowo do grupy otrzymującej metforminę lub placebo od momentu zakwalifikowania do badania, do chwili urodzenia dziecka.
Pomiędzy 3 lutego 2011 r., a 16 stycznia 2014 r. do badania zakwalifikowano 449 kobiet, spośród których 223 pacjentki znalazły się w grupie otrzymującej placebo, natomiast 226 pacjentek otrzymywało metforminę. Końcowej analizie poddano 434 (97%) pacjentki.
Średnia masa urodzeniowa noworodka wyniosła 3463 g (SD 660) w grupie pacjentek otrzymujących placebo oraz 3462 g (548) dla noworodków, których matki w czasie ciąży stosowały metforminę. Wyliczany po uwzględnieniu wieku ciążowego, płci dziecka oraz dodatkowych zmiennych percentyl masy urodzeniowej dzieci nie różnił się znamiennie pomiędzy obiema grupami (różnica pomiędzy średnimi −0.029, 95% CI −0.217 to 0.158; p=0.7597). Różnica pomiędzy liczbą poważnych działań niepożądanych pomiędzy grupą pacjentek otrzymujących metforminę (n=7) oraz placebo (n=2) nie była znamienna statystycznie (OR 3.60, 95% CI 0.74–17.50; p=0.11).
Podsumowując, stosowanie metforminy przez otyłe ciężarne nie wpływa znamiennie na masę urodzeniową noworodka. Wydaje się więc, że obecnie nie ma wskazań do stosowania metforminy wśród otyłych ciężarnych, które nie chorują na cukrzycę, celem uzyskaniu poprawy stanu klinicznego noworodków.
Ciężarne (powyżej 16 roku życia) pomiędzy 12 a 16 tygodniem ciąży z prawidłową tolerancją glukozy, których współczynnik BMI wynosił ≥ 30 kg/m2 przyporządkowano losowo do grupy otrzymującej metforminę lub placebo od momentu zakwalifikowania do badania, do chwili urodzenia dziecka.
Pomiędzy 3 lutego 2011 r., a 16 stycznia 2014 r. do badania zakwalifikowano 449 kobiet, spośród których 223 pacjentki znalazły się w grupie otrzymującej placebo, natomiast 226 pacjentek otrzymywało metforminę. Końcowej analizie poddano 434 (97%) pacjentki.
Średnia masa urodzeniowa noworodka wyniosła 3463 g (SD 660) w grupie pacjentek otrzymujących placebo oraz 3462 g (548) dla noworodków, których matki w czasie ciąży stosowały metforminę. Wyliczany po uwzględnieniu wieku ciążowego, płci dziecka oraz dodatkowych zmiennych percentyl masy urodzeniowej dzieci nie różnił się znamiennie pomiędzy obiema grupami (różnica pomiędzy średnimi −0.029, 95% CI −0.217 to 0.158; p=0.7597). Różnica pomiędzy liczbą poważnych działań niepożądanych pomiędzy grupą pacjentek otrzymujących metforminę (n=7) oraz placebo (n=2) nie była znamienna statystycznie (OR 3.60, 95% CI 0.74–17.50; p=0.11).
Podsumowując, stosowanie metforminy przez otyłe ciężarne nie wpływa znamiennie na masę urodzeniową noworodka. Wydaje się więc, że obecnie nie ma wskazań do stosowania metforminy wśród otyłych ciężarnych, które nie chorują na cukrzycę, celem uzyskaniu poprawy stanu klinicznego noworodków.
