POChP: Dostęp do nowoczesnego leczenia wciąż ograniczony
Redaktor: Kamila Gębska
Data: 18.06.2015
Źródło: KG
Działy:
Poinformowano nas
Aktualności
Lekarze i chorzy oczekują na zwiększenie dostępności do leczenia, czyli refundację przez NFZ leków o udowodnionej skuteczności. Mam na myśli m.in. nowe leki bronchodilatacyjne, poprawiające przepływ powietrza przez oskrzela oraz leki o działaniu przeciwzapalnym – mówi prof. Dariusz Ziora, kierownik Katedry i Kliniki Chorób Płuc i Gruźlicy w Zabrzu SUM w Katowicach.
POChP jest jedną z przewlekłych ciężkich chorób, których częstość występowania na świecie wyraźnie wzrasta. Jednocześnie jest to choroba nieuleczalna. Prowadzi do inwalidztwa oddechowego, czasem do śmierci. Dzięki wczesnej diagnostyce i wdrożeniu leczenia można jednak poprawić jakość życia pacjentów. Jakimi narzędziami?
Poprawa jakości życia chorych jest związana przede wszystkim ze zmniejszeniem nasilenia istotnych dolegliwości, tj. duszności ograniczającej aktywność życiową chorych, a także - w mniejszym stopniu - kaszlu i odkrztuszania. Podstawowym zaleceniem jest zaprzestanie palenia papierosów. Istotne jest także zmniejszenie częstości występowania zaostrzeń POChP, które prowadzą do pogorszenia czynności płuc oraz zwiększają śmiertelność w tej chorobie. Pomimo wprowadzania nowych leków duszność nadal jest zasadniczą dolegliwością, na którą skarżą się chorzy. Podstawowym działaniem jest stosowanie leków bronchodilatacyjnych, zmniejszających tzw. hiperinflację i uczucie duszności. Głównymi lekami stosowanymi objawowo są leki agonistyczne receptorów beta2 krótko, a przede wszystkim długo działające (SABA i LABA) oraz leki antycholinergiczne długo działające (LAMA) i krótko działające (SAMA). Dodatkowo bardzo istotnym działaniem w zmniejszeniu duszności może być rehabilitacja płucna. W bardzo zaawansowanych przypadkach niewydolności oddechowej pomocna jest tlenoterapia domowa. Zapobieganie zaostrzeniom u chorych, u których dochodzi do nich często (>2 na rok), polega m.in. na dodatkowym zastosowaniu glikokortykosteroidów wziewnych.
Według zaleceń GOLD – Globalnej Inicjatywy dla Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc – w leczeniu kładzie się nacisk na leki zwiększające światło oskrzeli, poprawiające przepływ powietrza przez oskrzela. Jakie są standardy leczenia POChP w Polsce? Czy są jeszcze terapie, na które czekają lekarze?
Standardy leczenia POChP w Polsce są precyzowane przez ekspertów Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc i uwzględniają polską specyfikę oraz dostępność do różnych form leczenia. W mojej opinii nie odbiegają one istotnie od wytycznych GOLD, które są ustalane na podstawie wyników międzynarodowych, randomizowanych, prospektywnych badań obejmujących bardzo duże grupy chorych. Lekarze i chorzy oczekują na zwiększenie dostępności do leczenia, czyli refundację przez NFZ leków o udowodnionej już skuteczności. Takimi lekami są m.in. nowe leki bronchodilatacyjne, czyli poprawiające przepływ powietrza przez oskrzela oraz leki o działaniu przeciwzapalnym.
Jak wygląda dostęp naszych pacjentów do nowoczesnego leczenia POChP, w tym do leczenia przy użyciu innowacyjnej terapii skojarzonej?
Ten dostęp jest ograniczony głównie barierami finansowymi, czyli brakiem refundacji przez NFZ – dotyczy to połączenia preparatów LAMA i LABA w jednym inhalatorze, np. glikopironium z indakaterolem lub umeklidinium z vilanterolem. Mimo to podkreślić należy, że można stosować dwa leki bronchodilatacyjne z dwóch różnych inhalatorów, korzystając z refundacji przez NFZ, co czyni taki sposób terapii dostępnym dla większości chorych na POChP.
Wciąż jest zapotrzebowanie na nowe warianty leczenia POChP, ponieważ wielu chorych cierpi z powodu objawów choroby, pomimo wdrożenia leczenia. Jakie są w tej materii oczekiwania środowiska lekarzy specjalizujących się w leczeniu POChP?
Oczekiwania dotyczą, jak sądzę, refundacji leków.
Obserwuje się korelacje pomiędzy zapadalnością na raka płuca a zapadalnością na POChP. Jak pan to wytłumaczy?
Rzeczywiście POChP jest istotnym czynnikiem ryzyka zapadalności na raka płuc. Zasadniczą przyczyną jest narażenie na dym tytoniowy, jako czynnik sprawczy POChP i raka płuca.
Rak płuca to najczęstszy nowotworów złośliwy w Polsce, druga przyczyna zgonów na świecie. Jakie są zalecenia postępowania diagnostycznego w wypadku guza płuca?
Przede wszystkim zalecana jest tzw. czujność onkologiczna i kierowanie chorych z objawami sugerującymi raka płuca (zmiana charakteru kaszlu, krwioplucie, spadek masy ciała, niewyjaśnione bóle w klatce piersiowej, chrypka itd.) do poradni pulmonologicznych i/lub ośrodków specjalistycznych, po uprzednim wykonaniu podstawowego badania, tj. zdjęć RTG płuc. Po wykryciu zmian, które mogą być symptomami nowotworu płuc lub nawet wtedy, gdy na zdjęciu RTG płuc nie zauważono zmian patologicznych, zestaw badań pozwalających na potwierdzenie lub wykluczenie raka płuca jest bardzo bogaty, zaczynając od tomografii komputerowej płuc i różnych technik bronchoskopii, a na tomografii pozytonowej (PET), biopsji transtorakalnej, biopsji wideotorakoskopowej czy torakotomii kończąc.
Poprawa jakości życia chorych jest związana przede wszystkim ze zmniejszeniem nasilenia istotnych dolegliwości, tj. duszności ograniczającej aktywność życiową chorych, a także - w mniejszym stopniu - kaszlu i odkrztuszania. Podstawowym zaleceniem jest zaprzestanie palenia papierosów. Istotne jest także zmniejszenie częstości występowania zaostrzeń POChP, które prowadzą do pogorszenia czynności płuc oraz zwiększają śmiertelność w tej chorobie. Pomimo wprowadzania nowych leków duszność nadal jest zasadniczą dolegliwością, na którą skarżą się chorzy. Podstawowym działaniem jest stosowanie leków bronchodilatacyjnych, zmniejszających tzw. hiperinflację i uczucie duszności. Głównymi lekami stosowanymi objawowo są leki agonistyczne receptorów beta2 krótko, a przede wszystkim długo działające (SABA i LABA) oraz leki antycholinergiczne długo działające (LAMA) i krótko działające (SAMA). Dodatkowo bardzo istotnym działaniem w zmniejszeniu duszności może być rehabilitacja płucna. W bardzo zaawansowanych przypadkach niewydolności oddechowej pomocna jest tlenoterapia domowa. Zapobieganie zaostrzeniom u chorych, u których dochodzi do nich często (>2 na rok), polega m.in. na dodatkowym zastosowaniu glikokortykosteroidów wziewnych.
Według zaleceń GOLD – Globalnej Inicjatywy dla Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc – w leczeniu kładzie się nacisk na leki zwiększające światło oskrzeli, poprawiające przepływ powietrza przez oskrzela. Jakie są standardy leczenia POChP w Polsce? Czy są jeszcze terapie, na które czekają lekarze?
Standardy leczenia POChP w Polsce są precyzowane przez ekspertów Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc i uwzględniają polską specyfikę oraz dostępność do różnych form leczenia. W mojej opinii nie odbiegają one istotnie od wytycznych GOLD, które są ustalane na podstawie wyników międzynarodowych, randomizowanych, prospektywnych badań obejmujących bardzo duże grupy chorych. Lekarze i chorzy oczekują na zwiększenie dostępności do leczenia, czyli refundację przez NFZ leków o udowodnionej już skuteczności. Takimi lekami są m.in. nowe leki bronchodilatacyjne, czyli poprawiające przepływ powietrza przez oskrzela oraz leki o działaniu przeciwzapalnym.
Jak wygląda dostęp naszych pacjentów do nowoczesnego leczenia POChP, w tym do leczenia przy użyciu innowacyjnej terapii skojarzonej?
Ten dostęp jest ograniczony głównie barierami finansowymi, czyli brakiem refundacji przez NFZ – dotyczy to połączenia preparatów LAMA i LABA w jednym inhalatorze, np. glikopironium z indakaterolem lub umeklidinium z vilanterolem. Mimo to podkreślić należy, że można stosować dwa leki bronchodilatacyjne z dwóch różnych inhalatorów, korzystając z refundacji przez NFZ, co czyni taki sposób terapii dostępnym dla większości chorych na POChP.
Wciąż jest zapotrzebowanie na nowe warianty leczenia POChP, ponieważ wielu chorych cierpi z powodu objawów choroby, pomimo wdrożenia leczenia. Jakie są w tej materii oczekiwania środowiska lekarzy specjalizujących się w leczeniu POChP?
Oczekiwania dotyczą, jak sądzę, refundacji leków.
Obserwuje się korelacje pomiędzy zapadalnością na raka płuca a zapadalnością na POChP. Jak pan to wytłumaczy?
Rzeczywiście POChP jest istotnym czynnikiem ryzyka zapadalności na raka płuc. Zasadniczą przyczyną jest narażenie na dym tytoniowy, jako czynnik sprawczy POChP i raka płuca.
Rak płuca to najczęstszy nowotworów złośliwy w Polsce, druga przyczyna zgonów na świecie. Jakie są zalecenia postępowania diagnostycznego w wypadku guza płuca?
Przede wszystkim zalecana jest tzw. czujność onkologiczna i kierowanie chorych z objawami sugerującymi raka płuca (zmiana charakteru kaszlu, krwioplucie, spadek masy ciała, niewyjaśnione bóle w klatce piersiowej, chrypka itd.) do poradni pulmonologicznych i/lub ośrodków specjalistycznych, po uprzednim wykonaniu podstawowego badania, tj. zdjęć RTG płuc. Po wykryciu zmian, które mogą być symptomami nowotworu płuc lub nawet wtedy, gdy na zdjęciu RTG płuc nie zauważono zmian patologicznych, zestaw badań pozwalających na potwierdzenie lub wykluczenie raka płuca jest bardzo bogaty, zaczynając od tomografii komputerowej płuc i różnych technik bronchoskopii, a na tomografii pozytonowej (PET), biopsji transtorakalnej, biopsji wideotorakoskopowej czy torakotomii kończąc.
