ESMO 2014: Afatynib wydłuża przeżycie wolne od progresji u chorych na nawrotowego/przerzutowego raka głowy i szyi.
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 03.10.2014
Źródło: Machiels J, Haddad R, Fayette J. Afatynib versus methotrexate as second-line treatment for patients with recurrent and/or metastatic head and neck squamous cel carcinoma who progressed after Platinum-based therapy: primary efficacy results of LUX-Head and
Opublikowano wyniki badania klinicznego 3. Fazy LUX-Head and Neck 1 porównującego afatynib z metotreksatem w leczeniu 2. Linii chorych na nawrotowego i/lub przerzutowego płaskonabłonkowego raka głowy i szyi.
Badanie 3 fazy LUX-Head and Neck porównujące terapię celowaną afatynibem z metotreksatem u chorych na nawrotowego i/lub przerzutowego raka głowy i szyi (ang. Head and neck squamous cel carcinoma, HNSCC) wykazało poprawę w zakresie pierwszorzędowego punktu końcowego badania, jakim było przeżycie wolne od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) u chorych leczonych afatynibem. Dodatkowo wykazano dłuższy czas do nasilenia objawów klinicznych choroby u chorych leczonych afatynibem, przy czym działania niepożądane związane z prowadzonym leczeniem były zgodne za znanym profilem bezpieczeństwa leku i poddawały się leczeniu objawowemu. Wyniki badania przedstawił na tegorocznym kongresie ESMO w Madrycie profesor Jean-Pascal Machiels.
Badanie LUX-Head and Neck 1 jest randomizowanym badaniem 3. fazy, w którym chorych na przerzutowego/nawrotowego HNSCC po progresji choroby, w trakcie lub po chemioterapii opartej na związkach platyny przydzielono losowo w stosunku 2:1 do grupy leczonej afatynibem (n=322) lub grupy otrzymującej dożylnie metotreksat (n=161). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był PFS. Drugorzędowe punkty końcowe badania obejmowały przeżycie całkowite, wskaźnik odpowiedzi obiektywnych, jakość życia chorych oraz bezpieczeństwo. Do oceny radiologicznej, przeprowadzonej w sposób niezależny stosowano kryteria RECIST 1.1.
Od stycznia 2012 toku do grudnia 2013 roku w 19 krajach prowadzono rekrutacje chorych. Charakterystyka chorych w obu grupach terapeutycznych była porównywalna. Badanie osiągnęło pierwszorzędowy punkt końcowy, PFS w grupie leczonej afatynibem uległo statystycznie istotnemu wydłużeniu z 1,7 do 2,6 miesiąca (p=0,03). Przewagę afatynibu wykazano również w analizie podgrup. Nie doszło jednak do statystycznie istotnego wydłużenia przezycia całkowitego (mediana OS 6,8 vs 6,0 miesiaca odpowiednio w grupie leczonej afatynibem i metotreksatem). Odsetek kontroli choroby był większy w grupie leczonej afatynibem w porównaniu do grupy leczonej metotreksatem (wynosił odpowiednio 49,1% vs 38,5%, p=0,035).
Dodatkowo w badaniu obserwowano poprawę jakości zycia chorych. Najczęstsze działania niepożądane ¾ stopnia obejmowały wysypkę trądzikopodobną i biegunkę u leczonych afatynibem (odpowiednio 9,7 i 9,4 %). Natomiast w grupie leczonej metotreksatem najczęściej obserwowano leukopenie i zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (odpowiednio 15,6 i 8,1%).
WNIOSKI: afatynib statystycznie istotnie wydłuża PFS w porównaniu z metotreksatem. Afatynib jest pierwszym inhibitorem kinaz tyrozynowych, który wykazał skuteczność oraz poprawę wyników relacjonowanych przez chorych. Analiza podgrup wykazała, że największe korzyści z leczenia afatynibem odniosą chorzy, którzy nie byli wcześniej leczeni inhibitorami EGFR.
Badanie LUX-Head and Neck 1 jest randomizowanym badaniem 3. fazy, w którym chorych na przerzutowego/nawrotowego HNSCC po progresji choroby, w trakcie lub po chemioterapii opartej na związkach platyny przydzielono losowo w stosunku 2:1 do grupy leczonej afatynibem (n=322) lub grupy otrzymującej dożylnie metotreksat (n=161). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania był PFS. Drugorzędowe punkty końcowe badania obejmowały przeżycie całkowite, wskaźnik odpowiedzi obiektywnych, jakość życia chorych oraz bezpieczeństwo. Do oceny radiologicznej, przeprowadzonej w sposób niezależny stosowano kryteria RECIST 1.1.
Od stycznia 2012 toku do grudnia 2013 roku w 19 krajach prowadzono rekrutacje chorych. Charakterystyka chorych w obu grupach terapeutycznych była porównywalna. Badanie osiągnęło pierwszorzędowy punkt końcowy, PFS w grupie leczonej afatynibem uległo statystycznie istotnemu wydłużeniu z 1,7 do 2,6 miesiąca (p=0,03). Przewagę afatynibu wykazano również w analizie podgrup. Nie doszło jednak do statystycznie istotnego wydłużenia przezycia całkowitego (mediana OS 6,8 vs 6,0 miesiaca odpowiednio w grupie leczonej afatynibem i metotreksatem). Odsetek kontroli choroby był większy w grupie leczonej afatynibem w porównaniu do grupy leczonej metotreksatem (wynosił odpowiednio 49,1% vs 38,5%, p=0,035).
Dodatkowo w badaniu obserwowano poprawę jakości zycia chorych. Najczęstsze działania niepożądane ¾ stopnia obejmowały wysypkę trądzikopodobną i biegunkę u leczonych afatynibem (odpowiednio 9,7 i 9,4 %). Natomiast w grupie leczonej metotreksatem najczęściej obserwowano leukopenie i zapalenie błony śluzowej jamy ustnej (odpowiednio 15,6 i 8,1%).
WNIOSKI: afatynib statystycznie istotnie wydłuża PFS w porównaniu z metotreksatem. Afatynib jest pierwszym inhibitorem kinaz tyrozynowych, który wykazał skuteczność oraz poprawę wyników relacjonowanych przez chorych. Analiza podgrup wykazała, że największe korzyści z leczenia afatynibem odniosą chorzy, którzy nie byli wcześniej leczeni inhibitorami EGFR.
