Ramucirumab poprawia wyniki leczenia chorych na nowotwory urotelialne

W randomizowanym badaniu klinicznym 2. fazy wykazano, że dodanie ramucirumabu do docetakselu wydłuża czas wolny od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) u chorych na miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego raka urotelialnego. Wyniki badania opublikowano na stronie internetowej Journal of Clinical Oncology.

Dodanie ikrukumabu nie przynosi podobnych korzyści. Docetaksel nie jest zarejestrowany do leczenia nowotworów urotelialnych, ale jest powszechnie stosowany w Ameryce Północnej jako leczenie paliatywne drugiej linii. Istnieje potrzeba opracowania nowych schematów leczenia i poprawy wyników leczenia raka urotelialnego. W rozwoju tych nowotworów dużą rolę odgrywa agiogeneza i szlaki przekaźnictwa związane z VEGF. W nowym badaniu porównywano skuteczność docetakselu w monoterapii (45 chorych), docetakselu w skojarzeniu ramucirumabem (46 chorych) i docetakselu z ikrukumabem (49 chorych). Wyniki badania opublikowano na stronie internetowej Journal of Clinical Oncology. Mediana czasu wolnego od progresji choroby (ang. progression free survival, PFS) w ramieniu z ramucirumabem wynosiła 5,4 miesiąca w porównaniu do 2,8 miesiąca u chorych leczonych samym docetakselem (HR 0,389; 95% CI 0,235-0,643; p=0,0002). U chorych leczonych ikrukumabem nie wykazano korzyści w porównaniu do samego docetakselu (mediana PFS 1,6 miesiąca, HR 0,863 [0,550-1,357], p=0,5053. Przeżycie całkowite (ang. overall survival, OS) było podobne we wszystkich grupach. Mediana OS w grupie z ramucirumabem wynosiła 10,4miesiaca, w porównaniu do 9,2 miesięcy u chorych leczonych samym docetakselem (HR 0,733; 95% CI 0,45-1,18, p=0,201). Mediana OS w ramieniu z ikrukumabem wynosiła 6,7 miesiąca. U chorych leczonych w sposób skojarzony (83% w ramieniu z ramucirumabem i T84% w ramieniu z ikrukumabem) zanotowano działania niepożądane w stopniu 3 lub wyższym. Odsetek te w gruoie chorych leczonych jedynie docetakselem wynosił 67%. W ramieniu z ramucirumabem częściej stwierdzano zmęczenie, gorączkę neutropeniczną i niedokrwistość w stopniu 3. U chorych w ramieniu z ikrukumabem częściej niż w grupie z docetakselem stwierdzano zmęczenie, zatorowość płucną i niedokrwistość. Jedynie 22% chorych leczonych docetakselem wymagało odroczenia lub redukcji dawki leku z uwagi na działania niepożądane, dla porównania odsetek ten wynosił 50% w grupie z ramucirumabem i 53% w grupie z ikrukumabem.
Dalsze dane dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności leku dostarczą w przyszłości wyniki badania klinicznego 3. Fazy RANGE.