Trójlekowe leczenie skojarzone aktywne u chorych na szpiczaka opornego na lenalidomid

Zgodnie z wynikami badania klonicznego fazy I/II, przedstawionego na tegorocznym kongresie ASCO w Chicago, skojarzenie bendamustyny, pomalidomidu i deksametazonu pozwoliło na uzyskanie obiecującego całkowitego odsetka odpowiedzi u intensywnie wcześniej leczonych chorych na szpiczaka z opornością na lenalidomid.

Całkowity odsetek odpowiedzi wyniósł 68%, w tym u 18% chorych odnotowano bardzo dobrą lub lepszą odpowiedź częściową, a u 9% rygorystyczna remisją. Bendamustyna wykazała już aktywność w monoterapii u 30% chorych po nawrocie lub z chorobą oporną na leczenie, a pomalidomid w skojarzeniu z deksametazonem wykazał aktywność u około 20% do 30% chorych z opornością na lenalidomid. Badacze postawili hipotezę, że połączenie tych 3 leków będzie wysoce aktywne w wybranej populacji chorych. W badaniu I fazy określono maksymalne tolerowane dawki: 120 mg/m2 dla bendamustyny, 3 mg dla pomalidomidu i 40 mg dla deksametazonu. Do badania II fazy włączono 38 chorych na szpiczaka z opornością na lenalidomid, nieleczonych wcześniej pomalidomidem. Chorzy otrzymywali doustnie pomalidomid w dniach 1–21, dożylnie bendamustynę w 30 minutowym wlewie w dniu 1. oraz deksametazon w dniach 1., 8., 15. i 22. w 28-dniowych cyklach. Ogółem 3/4 chorych włączono do analizy bezpieczeństwa, a 32 chorych do analizy skuteczności. Całkowity odsetek odpowiedzi wyniósł 68%. U 3 chorych uzyskano rygorystyczną całkowitą remisję, u 3 bardzo dobrą odpowiedź częściową, u 17 (50%) odpowiedź częściową, u 1 chorego odpowiedź minimalną, a u 6 chorych stabilizację choroby. Po okresie obserwacji z medianą 17,5 miesiąca i medianą liczby cykli wynoszącą 8, mediana przeżycia wolnego od progresji choroby (progression-free survival, PFS) wyniosła 9,6 miesiąca, a mediana przeżycia całkowitego (overall survival, OS) 21,3 miesiąca. Nie odnotowano statystycznie istotnej różnicy w zakresie PFS lub OS pomiędzy chorymi w grupach o pośrednim lub wysokim ryzyku a chorymi o standardowym ryzyku niepowodzenia leczenia. Najczęstszymi hematologicznymi działaniami niepożądanymi były: niedokrwistość (79%), małopłytkowość (62%) i neutropenia (82%). Najczęstsze działania niepożądane niehematologiczne to zmęczenie i duszność. U 5 chorych wystąpiło zapalenie płuc 3. stopnia.