Związek pomiędzy ekspresją PD-L1 a wynikami leczenia pembrolizumabem chorych na zaawansowanego raka żołądka

Ścieżka sygnałowa PD-1 jest wykorzystywana przez nowotwory do unikania nadzoru układu immunologicznego. Pembrolizumab – przeciwciało skierowane przeciwko PD-L1, wykazało aktywność w leczeniu zaawansowanych nowotworów. By ocenić jego działanie przeciwnowotworowe u chorych na zaawansowanego raka żołądka przeprowadzono badanie KEYNOTE-012. Podczas tegorocznego kongresu ASCO (American Society of Clinical Oncology) zaprezentowano wyniki tego badania.

Archiwalne próbki guzów chorych na raka żołądka lub połączenia przełykowo-żołądkowego, u których wystąpiła wznowa lub rozsiew nowotworowy zostały ocenione pod kątem ekspresji PD-L1. Kryterium włączenia było stwierdzenie ekspresji PD-L1 w przynajmniej 1% komórek nowotworu lub zrębu. Stwierdzono ją u 65 (40%) chorych ze 162. Do badania włączono 39 chorych, którzy otrzymali pembrolizumab w dawce 10mg/kg co 2 tygodnie przez okres 24 miesięcy. Badania obrazowe przeprowadzano co 8 tygodni. Chorzy mogli wcześniejsze być poddani leczeniu systemowemu – u 67% były to przynajmniej 2 linie chemioterapii. Mediana czasu obserwacji wynosiła 8,8 miesiąca, a 13 chorych (33%) pozostawało jeszcze w trakcie leczenia. Całkowity odsetek odpowiedzi (ORR – overall response rate) wyniósł 22% w ocenie ośrodka centralnego i 33% w ocenie badaczy. Średni czas do odpowiedzi wynosił 8 tygodni, ze średnim czasem trwania odpowiedzi 24 tygodni. Poziom ekspresji PD-L1 był związany z wystąpieniem odpowiedzi (p=0,10). 6-miesięczne przeżycie wolne od progresji (PFS – progression-free survival) zaobserwowano u 24% chorych, a 6-miesięczne przeżycie całkowite (OS – overall survival) u 69%. Działania uboczne obejmowały czuciową neuropatię obwodową, zmęczenie, zmniejszenie apetytu, niedotlenienie i zapalenie płuc i wystąpiły u 4 chorych. 1 chory zmarł z powodu niedotlenienia.
Podsumowując – autorzy badania ocenili skuteczność działania pembrolizumabu w grupie chorych z ekspresją PD-L1 jako obiecującą, przy akceptowalnej toksyczności leczenia.