Wskaźnik BMI a ryzyko zachorowania na raka płuca wśród byłych i obecnych palaczy.
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 16.04.2012
Źródło: L Smith, LA Brinton, MR. Spitz et al. Body Mass Index and Risk of Lung Cancer Among Never, Former, and Current Smokers. J Natl Cancer Inst. 2012 Mar 27. [Epub ahead of print]
Zachodzi odwrotna zależność pomiędzy wysokim poziomem BMI (wskaźnik masy ciała – body mass index) a ryzykiem zachorowania na raka płuca. Nowe prospektywne badanie wykazało, iż istnieje taka zależność wśród byłych i aktualnych palaczy. Wiele wcześniejszych badań wskazywało, że wzrost wskaźnika BMI jest związany ze spadkiem ryzyka zachorowania na raka płuca. Palenie tytoniu w powiązaniu z niskim wskaźnikiem BMI zawsze było mylącym czynnikiem.
Wyniki tego dużego badania opublikowano w Journal of the National Cancer Institute.
Wyniki tego dużego badania opublikowano w Journal of the National Cancer Institute.
Do badania zakwalifikowano 271.238 mężczyzn i 177.494 kobiet, średni wskaźnik BMI wśród mężczyzn wynosił 26.6 kg/m2 natomiast wśród kobiet 25.8. Mniej niż 30% badanych mężczyzn wykazywało wskaźnik BMI pozostający w normie (wagę ciała mieszczącą się w granicach normy), 43.1% badanych kobiet miało prawidłową wagę, 70% mężczyzn oraz 56% kobiet to byli lub aktualni palacze. Byli palacze prezentowali najwyższy wskaźnik masy ciała spośród całej badanej grupy, zaś aktualni palacze byli najszczuplejsi. Przez średni okres obserwacji wynoszący 9,7 lat u 6.093 mężczyzn oraz u 3.334 kobiet zdiagnozowano raka płuca. W tej grupie 166 mężczyzn i 249 kobiet to osoby, które nigdy nie paliły tytoniu. Ogólna częstość występowania raka płuc to 233 przypadków na 100.000 rocznie wśród mężczyzn oraz 192 wśród kobiet.
Analiza wieloczynnikowa wykazała, że wskaźnik BMI był znacząco i odwrotnie powiązany z ryzykiem zachorowania na raka płuca zarówno wśród kobiet jak i mężczyzn. W grupie męskiej HR (hazard ratio) ze wskaźnikiem BMI wynoszącym 35 lub przekraczającym tę wartość w porównaniu do grupy o BMI na poziomie 22.5-24.99 wynosił 0.81 (95% CI, 0.70-0.94). Wśród kobiet zmniejszone ryzyko było jeszcze bardziej dostrzegalne – HR na poziomie 0.73 (95% CI, 0,61-0,87). Zwiększone ryzyko zachorowania było nieznacznie większe wśród aktualnych palaczy aniżeli byłych. Odwrotna zależność pomiędzy wskaźnikiem BMI a ryzykiem zachorowania na raka płuca została jednak zaobserwowana tylko i wyłącznie w grupie byłych oraz aktualnych palaczy. W grupie osób, które nigdy nie paliły tytoniu nie wykazano żadnego powiązania pomiędzy wskaźnikiem BMI a ryzykiem zachorowania na raka płuca.
Odwrotna zależność pomiędzy BMI a ryzykiem zachorowania na raka płuca zdaniem badaczy wynika z podwyższonego poziomu estrogenów wśród osób otyłych, co prowadzi do redukcji ryzyka zachorowania na ten nowotwór. Wzmocnienie dla tej konkluzji stanowi obserwacja badaczy, że w grupie kobiet, u których poziom estrogenów był najwyższy, zaobserwowano najsilniejszą odwrotną relację.
Analiza wieloczynnikowa wykazała, że wskaźnik BMI był znacząco i odwrotnie powiązany z ryzykiem zachorowania na raka płuca zarówno wśród kobiet jak i mężczyzn. W grupie męskiej HR (hazard ratio) ze wskaźnikiem BMI wynoszącym 35 lub przekraczającym tę wartość w porównaniu do grupy o BMI na poziomie 22.5-24.99 wynosił 0.81 (95% CI, 0.70-0.94). Wśród kobiet zmniejszone ryzyko było jeszcze bardziej dostrzegalne – HR na poziomie 0.73 (95% CI, 0,61-0,87). Zwiększone ryzyko zachorowania było nieznacznie większe wśród aktualnych palaczy aniżeli byłych. Odwrotna zależność pomiędzy wskaźnikiem BMI a ryzykiem zachorowania na raka płuca została jednak zaobserwowana tylko i wyłącznie w grupie byłych oraz aktualnych palaczy. W grupie osób, które nigdy nie paliły tytoniu nie wykazano żadnego powiązania pomiędzy wskaźnikiem BMI a ryzykiem zachorowania na raka płuca.
Odwrotna zależność pomiędzy BMI a ryzykiem zachorowania na raka płuca zdaniem badaczy wynika z podwyższonego poziomu estrogenów wśród osób otyłych, co prowadzi do redukcji ryzyka zachorowania na ten nowotwór. Wzmocnienie dla tej konkluzji stanowi obserwacja badaczy, że w grupie kobiet, u których poziom estrogenów był najwyższy, zaobserwowano najsilniejszą odwrotną relację.
