Bisfosfoniany a endoprotezoplastyka stawu kolanowego
Autor: Alicja Kostecka
Data: 08.01.2018
Źródło: AK/Effect of bisphosphonates on knee replacement surgery. Neogi T, Li S, Peloquin C, Misra D, Zhang Y. Ann Rheum Dis. 2018 Jan;77(1):92-97
| Tagi: | bisfosfoniany |
Choroba zwyrodnieniowa stawu kolanowego (ChZK) jest powszechną przyczyną niesprawności u osób w starszym wieku. Aktualnie nie dysponujemy leczeniem farmakologicznym o udowodnionej skuteczności w chorobie zwyrodnieniowej stawów, które przywróciłoby by prawidłowy stan stawu i jego sprawność.Bisfosfoniany hamując resorbcję kości wzmacniając ją, co może być korzystne w ChZK.
Choroba ma charakter postępujący i w końcowym stadium konieczne jest leczenie chirurgiczne polegające na wszczepieniu protezy stawu kolanowego. Około 97% zabiegów endoprotezoplastyki kolana (EPK) jest spowodowanych ChZK. Przyczyn patofizjologicznych ChZK upatruje się w kości oraz chrząstce stawowej. Leki oddziałujące na metabolizm kostny mogą mieć wpływ na powstawanie zmian patologicznych.
Bisfosfoniany (BF), to leki o działaniu antyresorpcyjnym powszechnie stosowane w leczeniu osteoporozy. Ich wpływ na powstawanie choroby zwyrodnieniowej był wielokrotnie przedmiotem obserwacji naukowych zarówno u zwierząt jak i ludzi, ale wyniki tych badań nie były jednoznaczne. BF hamując resorbcję kości wzmacniając ją, co może być korzystne w ChZK. Najwięcej wątpliwości budzi długotrwałe stosowanie leku, co w związku z zahamowanymi procesami przebudowy kości może być przyczyną upośledzenia mineralizacji i może skutkować osłabieniem, a także zmianami właściwości kości na obciążenia mechaniczne.
Grupa naukowców z Wielkiej Brytanii uznała, że najlepiej zweryfikować te teorie w oparciu o dane epidemiologiczne z rejestrów medycznych. Analizę statystyczną przeprowadzono u kobiet w wieku 50-89 lat, u których w okresie 2003-2012 zdiagnozowano ChZK. Następnie wyłoniono grupę, u której stosowano BF (włączenie leku po rozpoznaniu ChZK) oraz odpowiednio dobraną grupę kontrolną bez BF. Średni wiek osób badanych wynosił 76 lat, BMI – 27. Wskaźnik częstości wykonania zabiegu EPK w grupie z BF wyniósł 22/1000 osobolat, a w grupie bez BF 29/1000 osobolat. U osób stosujących BF o 26% niższy był odsetek wykonywania zabiegów EPK względem osób bez BF. Wynik ten nie zmienił się istotnie po uwzględnieniu potencjalnych czynników zakłócających (w tym wiek, BMI, choroby współistniejące, palenie papierosów, itp.).
W oparciu o prezentowane wyniki udowodniono, iż u pacjentów z ChZK nie należy obawiać się lub unikać stosowania BF. Co więcej stosowanie BF może przynieść korzyść pacjentom z ChZK. Leki te mogą modyfikować przebieg ChZK, hamować lub spowalniać progresję choroby , czego skutkiem jest zmniejszenie liczby zabiegów EPK.
Bisfosfoniany (BF), to leki o działaniu antyresorpcyjnym powszechnie stosowane w leczeniu osteoporozy. Ich wpływ na powstawanie choroby zwyrodnieniowej był wielokrotnie przedmiotem obserwacji naukowych zarówno u zwierząt jak i ludzi, ale wyniki tych badań nie były jednoznaczne. BF hamując resorbcję kości wzmacniając ją, co może być korzystne w ChZK. Najwięcej wątpliwości budzi długotrwałe stosowanie leku, co w związku z zahamowanymi procesami przebudowy kości może być przyczyną upośledzenia mineralizacji i może skutkować osłabieniem, a także zmianami właściwości kości na obciążenia mechaniczne.
Grupa naukowców z Wielkiej Brytanii uznała, że najlepiej zweryfikować te teorie w oparciu o dane epidemiologiczne z rejestrów medycznych. Analizę statystyczną przeprowadzono u kobiet w wieku 50-89 lat, u których w okresie 2003-2012 zdiagnozowano ChZK. Następnie wyłoniono grupę, u której stosowano BF (włączenie leku po rozpoznaniu ChZK) oraz odpowiednio dobraną grupę kontrolną bez BF. Średni wiek osób badanych wynosił 76 lat, BMI – 27. Wskaźnik częstości wykonania zabiegu EPK w grupie z BF wyniósł 22/1000 osobolat, a w grupie bez BF 29/1000 osobolat. U osób stosujących BF o 26% niższy był odsetek wykonywania zabiegów EPK względem osób bez BF. Wynik ten nie zmienił się istotnie po uwzględnieniu potencjalnych czynników zakłócających (w tym wiek, BMI, choroby współistniejące, palenie papierosów, itp.).
W oparciu o prezentowane wyniki udowodniono, iż u pacjentów z ChZK nie należy obawiać się lub unikać stosowania BF. Co więcej stosowanie BF może przynieść korzyść pacjentom z ChZK. Leki te mogą modyfikować przebieg ChZK, hamować lub spowalniać progresję choroby , czego skutkiem jest zmniejszenie liczby zabiegów EPK.
