Demencja częstsza u chorych na osteoporozę

Współistnienie dwóch typowych dla wieku podeszłego schorzeń - demencji i ciężkiej osteoporozy - znacząco zwiększa ryzyko powikłań, w tym ryzyko zgonu. Przekłada się to konieczność objęcia pacjentów szczególną opieką, warunkującą między innymi poprawę jakości życia. Powinna ona uwzględniać suplementację witaminy D zapewniającą wyrównanie niedoborów, leczenie antyresorpcyjne oraz leczenie usprawniające.

Starzenie się społeczeństw niesie ze sobą szereg konsekwencji natury socjoekonomicznej. Jednym z problemów dotykających tę populację jest demencja i będące jej następstwem zaburzenia funkcji poznawczych i trudności z funkcjonowaniem w życiu codziennym. Według danych dla populacji francuskiej problem choroby Alzheimera oraz innych chorób z kręgu demencji dotyczy blisko 4% osób po 60-65 roku życia. Według danych przytaczanych za World Alzheimer Report 2016 na świecie w 2016 roku cierpiało na demencję ponad 47 mln ludzi. Następstwem choroby jest zwiększone ryzyko upadków, a biorąc pod uwagę fakt, że jest to grupa o zwiększonym z racji wieku ryzyku osteoporozy, także złamań.

W retrospektywnej analizie, przeprowadzonej przez badaczy francuskich obejmującej grupę 2041 kobiet z osteoporozą pomenopauzalną powikłaną złamaniami niskoenergetycznymi, wykazano 3-4 częstsze występowanie demencji niż w populacji ogólnej (w przytaczanym badaniu "demencja" - termin obejmujący chorobę Alzheimera oraz inne zespoły demencyjne). Wśród 2041 kobiet 275 cierpiało na demencję, co stanowi 13,5%. Obserwowano wyraźny wzrost częstości demencji wraz z wiekiem: od 0% w grupie wiekowej <55 lat, do 29,7% w grupie 85-89 lat. Najczęściej - w populacji ogólnej - złamania dotyczyły bliższego odcinka kości udowej - 54,4%, nadgarstka - 28,4% oraz proksymalnego odcinka kości ramiennej - 17,2%. W śród kobiet z demencją częstość złamań bliskiego odcinka kości udowej wynosiła 77%, a dla nadgarstka i bliższego odcinka kości ramiennej odpowiednio 13% i 10%.