Ryzyko hypogammaglobulinemii u chorych na GPA leczonych RTX

Rituximab (RTX) - przeciwciało anty CD20 - znajduje zastosowanie w terapii zarniniakowatości z zapaleniem naczyń (granulomathosis with polyangitis, GPA) zarówno w leczeniu indukcyjnym, jak i podtrzymaniu remisji. Główne działania niepożądane związane ze stosowaniem leku to neutropenia, hypogammaglobulinemia oraz zwiększone ryzyko powikłań infekcyjnych. Długoterminowe bezpieczeństwo stosowania RTX u chorych na GPA pozostaje w fazie badań.

Najnowsze opublikowane wyniki badań wskazują, że hypogammaglobulinemia (definiowana jako stężenie całkowitych immunoglobulin <6g/l) może dotyczyć nawet jednej czwartej chorych na GPA leczonych RTX, niezależnie od całkowitej otrzymanej dawki leku.
Czynnikami ryzyka ciężkiej hypogammaglobulinemii wymagającej odstawienia leku, są płeć męska (HR-8,7), zajęcie nerek (HR-6,5) oraz stosowanie leku według schematu 1g dwukrotnie w ciągu roku w terapii podtrzymującej (HR-8,0), stosowanie uprzednio cyklofosfamidu oraz niskie stężenie Ig przed rozpoczęciem stosowania RTX. Największy spadek stężenia immunoglobulin występował po podaniu pierwszych 2g leku. Wyniki pochodzą z jednoośrodkowego badania kohortowego obejmującego 29 chorych na GPA. Średnia całkowita dawka kumulacyjna cyklofosfamidu w omawianej populacji wynosiła 17g, chorzy otrzymywali leczenie indukujące 2g RTX, a następnie według schematu 2g 1x/rok, 1g 2x/rok lub kombinację wymieniowych. Czas trwania obserwacji wynosił średnio 4 lata, w czasie którego chorzy otrzymali RTX w średniej dawce kumulacyjnej wynoszącej 9g. Wielkość dawki kumulacyjnej RTX nie miała wpływu na całkowite stężenie immunoglobulin, w przeciwieństwie do kumulacyjnej dawki cyklofosfamidu. Hypogammaglobulinemia indukowana stosowaniem cyklofosfamidu, zwiększa ryzyko odstawienia RTX w leczeniu podtrzymującym z powodu niskiego stężenia gammaglobumin.