Utrzymujące się serologiczne wykładniki tocznia układowego nie pogarszają rokowania przeszczepu w przebiegu schyłkowej choroby nerek na tle LN

Zajęcie nerek stanowi poważne powikłanie tocznia układowego (TU). Pomimo stosowania wypracowanych schematów leczenia immunosupresyjnego toczniowego zajęcia nerek (ang. lupus nephritis, LN), schyłkowa choroba nerek nadal stanowi poważy problem kliniczny, a częstość jej występowania utrzymuje się na stałym poziomie. Przeszczep nerki stał się jedną z akceptowanych metod postępowania w przypadkach schyłkowej choroby nerek w przebiegu LN.

Jak wskazują wyniki badań chorzy na TU po przeszczepie nerki mają lepsze rokowanie oraz mniejsze ryzyko powikłań, w porównaniu do chorych poddanych dializoterapii. Ryzyko niepowodzenia po przeszczepie nerki w TU, jest zbliżone do tego obserwowanego w przypadkach przyczepów nerek z przyczyn innych niż LN. Ryzyko wznowy autoimmunologicznego procesu zapalnego w nerce przeczepionej waha się według doniesień od kilku do kilkunastu procent (dane z rejestrów amerykańskich). Wśród czynników ryzyka zajęcia nerki przeczepionej wymieniane są rasa czarna, płeć żeńska, młody wiek, obecność przeciwciał antyfosfolipidowych oraz compliance dotyczący przyjmowania leków immunosupresyjnych.

Na łamach Seminars in Arthritis and Rheumatism, opublikowano wyniki badania naukowców kanadyjskich, dotyczącego wpływu aktywnego serologicznie TU na rokowanie po przeszczepie nerki. Analizę oparto o systematyczny przegląd piśmiennictwa (7 badań obejmujących analizę markerów immunologicznych w okresie okołoprzeszczepowym) oraz dane własne pochodzące z bazy Toronto Lupus Cohort (n=76). Kryterium seropozytywności określała obecność przeciwciał anty-dsDNA oraz obniżone składowe dopełniacza C3, C4; za pacjentów seronegatywnych przyjęto tych, u których nie obserwowano wspomnianych nieprawidłowości w okresie do roku przed przeszczepem. Na podstawie analizy piśmiennictwa wykazano, że niezależnie od statusu immunologicznego TU przed transplantacją, większość przeszczepów utrzymała się przez okres co najmniej roku. Dane te potwierdziły obserwacje własne badaczy, co więcej wykazano, że utrzymywanie się nieprawidłowości serologicznych typowych dla TU, w okresie transplantacji nie było związane z niewydolnością przeszczepu. Około 50% badanych z populacji Toronto Lupus Cohort była seropozytywna przed przeszczepem, mimo to nie obserwowano zwiększonego ryzyka nawrotu LN po przeszczepie.