Arytmogenna kardiomiopatia przerostowa prawej komory serca – strategia postępowania, problemy diagnostyczne lekarza POZ a prawdopodobieństwo zgonu

Arytmogenna kardiomiopatia przerostowa prawej komory (AKPK) serca jest chorobą uwarunkowaną genetycznie, w której kardiomiocyty zostają stopniowo zastępowane przez tkankę tłuszczową i włóknistą. Szereg powyższych zmian w budowie mięśnia sercowego staje się podłożem groźnych dla życia zaburzeń rytmu serca. Choroba ta jest jedną z najczęstszych przyczyn nagłego zgonu sercowego wśród sportowców (20–30% przypadków). Częstość występowania AKPK w populacji ogólnej to od 1 : 1000 do 1 : 5000. Choroba dotyczy głównie mężczyzn (chorują 3-krotnie częściej niż kobiety). Rozpoznanie AKPK jest trudne, co stanowi duży problem dla lekarza POZ w diagnostyce chorych. U pacjentów z rozpoznaną chorobą obowiązuje bezwzględny zakaz uprawiania wyczynowo sportu. Leczenie powinno być zawsze uzależnione od stopnia zaawansowania AKPK. W czasie aktywnej kampanii zachęcającej do masowego uprawiania wysiłku fizycznego (biegi przełajowe, maratony) problem ten powrócił ze zdwojoną siłą. Przypadki, kiedy młode osoby uchodzące za wzór sportowca, nieleczone dotychczas z powodów kardiologicznych, doznały nagłego zgonu sercowego, nakazują podjęcie odpowiednich procedur pozwalających na uniknięcie takich sytuacji. W pracy zwrócono uwagę na rolę lekarza POZ jako pierwszego punktu kontrolnego i jego możliwości stratyfikacji ryzyka nagłego zgonu sercowego oraz na konieczność wprowadzenia algorytmu postępowania u osób amatorsko uprawiających sport.

Arrhythmogenic right ventricular cardiomyopathy (ARVC) is a genetically determined illness, in which cardiomyocytes are gradually replaced by adipose and fibrous tissue. The above changes occurring in the structure of cardiac muscle become the basis for life threatening cardiac rhythm disturbances. This disease is one of the most frequent causes of sudden cardiac death in athletes (20-30% of cases). The frequency in general population is between 1 : 1000 and 1 : 5000, concerning mostly men (it is three times higher for men than for women). Diagnosing ARVC is difficult, which poses a significant challenge to general practitioners. For patients with diagnosed ARVC it is strictly forbidden to take part in competitive sport(s). Treatment should always depend on the progression of ARVC. During active campaign promoting physical activity on a mass scale (cross-country running, marathons) the problem returned with redoubled strength. Cases, when young individuals considered to be model sportspeople, not undergoing cardiologic treatment to date, suffered sudden cardiac death, demand undertaking appropriate measures which will allow to avoid such situations in the future. At the work were directed the POZ doctor’s attention to the role as a first control point and their options for stratification of the risk of sudden cardiac death and the need to introduce the algorithm of proceeding in people who do amateur sports.