123RF
Metotreksat z leflunomidem lepszy niż sam metotreksat w ŁZS
| Tagi: | metotreksat, leflunomid, ŁZS |
Terapia skojarzona jest skuteczniejsza, co sprawia, że badany schemat może stanowić opcję terapeutyczną przynajmniej dla części pacjentów z ŁZS.
Łuszczyca jest wieloukładową, zapalną chorobą skóry, która może zaatakować wiele obszarów ciała; u 20–30 proc. pacjentów rozwinie się łuszczycowe zapalenie stawów, które z kolei stanowi przyczynę aż około 20 proc. skierowań do klinik reumatologicznych z powodu zapalenia stawów.
Jednym z leków powszechnie stosowanych w leczeniu ŁZS jest metotreksat, będący lekiem modyfikującym przebieg choroby.
Holendersko-brytyjski zespół badaczy sprawdził, czy dołączenie do leczenia leflunomidu przynosi chorym istotne korzyści.
Do tego randomizowanego, podwójnie zaślepionego badania włączono pacjentów w wieku 16 lat lub starszych (mediana wieku 55 lat) z klinicznym rozpoznaniem łuszczycowego zapalenia stawów pozostających w fazie aktywnej choroby (definiowanej jako dwa lub więcej obrzękniętych stawów; zapalenie palców liczone jako jeden obrzęk).
78 pacjentów przydzielono losowo w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej metotreksat z leflunomidem (terapia skojarzona) lub metotreksat z placebo (monoterapia). W obu grupach pacjenci otrzymywali doustnie metotreksat 15 mg raz na tydzień przez pierwsze cztery tygodnie, a następnie 25 mg raz na tydzień w połączeniu z dwiema tabletkami 10 mg leflunomidu raz na dobę lub dwiema tabletkami placebo.
Pierwszorzędowym punktem końcowym była różnica w średnim wyniku w skali PASDAS (Psoriatic Arthritis Disease Activity Score; im niższy, tym mniejsze nasilenie choroby) w 16. tygodniu od rozpoczęcia leczenia, skorygowanym względem wyjściowego wyniku.
Terapia skojarzona okazała się istotnie statystycznie skuteczniejsza od monoterapii (wynik w PASDAS 3,1 vs 3,7).
Najczęściej występującymi zdarzeniami niepożądanymi były nudności lub wymioty (44 proc. vs 28 proc.), zmęczenie (23 proc. vs 33 proc.) i podwyższony poziom aminotransferazy alaninowej (31 proc. vs 18 proc.).
W żadnej z grup nie odnotowano zgonów.
Widać zatem, że terapia skojarzona jest skuteczniejsza, jednak obarczona nieco większym ryzykiem działań niepożądanych – na szczęście łagodnych, co sprawia, że badany schemat może stanowić opcję terapeutyczną przynajmniej dla części pacjentów z ŁZS.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
Jednym z leków powszechnie stosowanych w leczeniu ŁZS jest metotreksat, będący lekiem modyfikującym przebieg choroby.
Holendersko-brytyjski zespół badaczy sprawdził, czy dołączenie do leczenia leflunomidu przynosi chorym istotne korzyści.
Do tego randomizowanego, podwójnie zaślepionego badania włączono pacjentów w wieku 16 lat lub starszych (mediana wieku 55 lat) z klinicznym rozpoznaniem łuszczycowego zapalenia stawów pozostających w fazie aktywnej choroby (definiowanej jako dwa lub więcej obrzękniętych stawów; zapalenie palców liczone jako jeden obrzęk).
78 pacjentów przydzielono losowo w stosunku 1:1 do grupy otrzymującej metotreksat z leflunomidem (terapia skojarzona) lub metotreksat z placebo (monoterapia). W obu grupach pacjenci otrzymywali doustnie metotreksat 15 mg raz na tydzień przez pierwsze cztery tygodnie, a następnie 25 mg raz na tydzień w połączeniu z dwiema tabletkami 10 mg leflunomidu raz na dobę lub dwiema tabletkami placebo.
Pierwszorzędowym punktem końcowym była różnica w średnim wyniku w skali PASDAS (Psoriatic Arthritis Disease Activity Score; im niższy, tym mniejsze nasilenie choroby) w 16. tygodniu od rozpoczęcia leczenia, skorygowanym względem wyjściowego wyniku.
Terapia skojarzona okazała się istotnie statystycznie skuteczniejsza od monoterapii (wynik w PASDAS 3,1 vs 3,7).
Najczęściej występującymi zdarzeniami niepożądanymi były nudności lub wymioty (44 proc. vs 28 proc.), zmęczenie (23 proc. vs 33 proc.) i podwyższony poziom aminotransferazy alaninowej (31 proc. vs 18 proc.).
W żadnej z grup nie odnotowano zgonów.
Widać zatem, że terapia skojarzona jest skuteczniejsza, jednak obarczona nieco większym ryzykiem działań niepożądanych – na szczęście łagodnych, co sprawia, że badany schemat może stanowić opcję terapeutyczną przynajmniej dla części pacjentów z ŁZS.
Opracowanie: lek. Damian Matusiak
