Wpływ edukacji pacjentów z grzybicą na stosowanie się do zaleceń lekarskich

Grzybice są uznane za jedne z częstszych chorób infekcyjnych [1, 2]. Szczególnie w ostatnich latach obserwuje się stały wzrost częstości występowania infekcji grzybiczych [3–10]. Rozwojowi zakażenia grzybiczego sprzyja wiele czynników predysponujących – środowiskowych, wrodzonych i nabytych

[11–13]. Grzybice skóry oraz błon śluzowych stanowią ważny problem, nie tylko kliniczny, lecz także epidemiologiczny i terapeutyczny [14–16]. Przed podjęciem decyzji o sposobie leczenia należy uwzględnić następujące czynniki: obraz kliniczny grzybicy, wiek pacjenta, ciążę, karmienie piersią, czynność metaboliczną wątroby, czynność wydzielniczą nerek, zaburzenia immunologiczne i hematologiczne, alkoholizm, inne choroby współistniejące oraz stosowane przez pacjenta leki [17]. Leczenie ogólne ma wiele przewag. Pacjentowi łatwiej jest połknąć lek niż smarować kremem zmienioną powierzchnię skóry (zwłaszcza gdy dotyczy to miejsc trudno dostępnych, w tym błon śluzowych, lub gdy zmiany zajmują dużą powierzchnię). Do leczenia grzybic stosuje się antybiotyki i chemioterapeutyki przeciwgrzybicze, wśród nich leki imidazolowe (azole, triazole) i allyloaminy. W grupie triazoli flukonazol znajduje zastosowanie w leczeniu wielu postaci grzybic skóry i błon śluzowych, najczęściej w dawce 50–100 mg raz dziennie przez 14 dni [14, 18, 19].

Warunkami skutecznej terapii przeciwgrzybiczej są: rozpoznanie mikologiczne przed rozpoczęciem leczenia, usunięcie czynników predysponujących do rozwoju zakażeń, odpowiednie dobranie leku, znajomość zasad prowadzenia terapii przez pacjenta oraz współpraca z pacjentem. Dokładna instrukcja dotycząca przebiegu leczenia i stosowania leków oraz przekonanie pacjenta o konieczności leczenia stanowią nieodzowny warunek sukcesu w terapii mikologicznej. Stosowanie preparatu kilka razy dziennie jest trudne, szczególnie dla pacjentów pracujących w systemie zmianowym oraz dojeżdżających do pracy. W takich przypadkach wygodniej jest zastosować lek raz dziennie. Trudno wyjaśnić przyczyny niestosowania się do zaleceń lekarskich. Może to być zaniepokojenie chorobą lub brakiem natychmiastowej poprawy po podjętym leczeniu, brak motywacji, zły stosunek pacjenta do lekarza i choroby, a także warunki socjalne i cena leku. Dlatego duży wpływ na compliance (stosowanie się przez pacjenta do zaleceń lekarza) ma edukacja pacjenta w zakresie zrozumienia istoty choroby oraz zasad prowadzonego leczenia. Edukacja chorych stanowi istotny element terapii...


Pełna treść artykułu...