Bielactwo to problem także dla oka

Ludzki organizm to piękny i złożony system naczyń połączonych. Owa złożoność bywa wrogiem w przypadku wystąpienia choroby, która dotykając jednego narządu lub układu podstępnie niszczy kolejny.

Potwierdzeniem powyższego jest z pewnością metaanaliza opublikowana w prestiżowym Dermatology.

Bielactwo, powszechne zaburzenie depigmentacyjne skóry, występuje u około 0,5-2 proc. populacji na całym świecie. Charakteryzuje się selektywną utratą melanocytów, co skutkuje typowymi niełuskowatymi, kredowobiałymi plamkami. Jest ono często lekceważone jako problem kosmetyczny, chociaż skutki mogą być druzgocące psychicznie, często ze znacznym obciążeniem dla codziennego życia.

Okazuje się, że negatywne następstwa choroby dotyczą także oka.

Przeprowadzona uznanym algorytmem PRISMA metaanaliza, obejmująca 16 badań kliniczno-kontrolnych wykazała, że pacjenci z bielactwem charakteryzowali się istotnie statystycznym i znacznie niższym wynikiem testu Schirmera (średnia różnica [MD], -1,65; 95% CI, -2,81 do -0,49), krótszym czasem przerwania filmu łzowego, wyższą częstością występowania chorób przedniego odcinka oka.

Dodatkowo pacjenci obciążeni bielactwem charakteryzują się mniejszą poddołkową grubością naczyniówki. Nie stwierdzono istotnych różnic w częstości występowania jaskry i poziomie ciśnienia wewnątrzgałkowego.

Autorzy sugerują, by każdego pacjenta z bielactwem i objawami ze strony oka kierować do okulistów w celu oceny i dalszego leczenia.

Opracowanie: lek. Damian Matusiak