Epidemiologia łuszczycy w Polsce

Zgromadzone dane wskazują, że szacunkowa częstość występowania łuszczycy w Polsce w latach 2008–2015 wynosi ok. 2,99%. Choroba dotyczy głównie osób w wieku 41–60 lat, z przewagą kobiet mieszkających w miastach. W latach 2008–2015 zaobserwowano także wyraźny wzrost liczby chorych na łuszczycę leczonych w warunkach szpitalnych. Może to być spowodowane niepowodzeniem leczenia ambulatoryjnego, częstszym wdrażaniem terapii ogólnoustrojowej oraz większymi oczekiwaniami pacjentów dotyczącymi efektów leczenia.

Większa liczba przypadków łuszczycy wśród kobiet i mieszkańców miast może wynikać z częstszego ignorowania przez mężczyzn objawów choroby oraz gorszej dostępności specjalistycznych świadczeń medycznych na obszarach wiejskich. Należy też zaznaczyć, że przedstawione dane są prawdopodobnie nieznacznie zaniżone. Ten wiosek wynika z kilku czynników. Po pierwsze, analiza obejmowała wyłącznie pacjentów, którzy otrzymywali świadczenia w placówkach posiadających kontrakt z NFZ. Nie uwzględniono chorych, którzy zgłaszali się do klinik prywatnych oraz innych placówek medycznych. Po drugie, pewna grupa pacjentów z łuszczycą nigdy nie korzysta z porady lekarza. Osoby te leczą się własnymi metodami lub uważają, że nie wymagają konsultacji lekarskiej. Są to zazwyczaj pacjenci, u których przebieg choroby jest łagodny. Należy także zwrócić uwagę, że u niewielkiego odsetka pacjentów leczenie prowadzone jest przez lekarzy pierwszego kontaktu, natomiast w pracy analizowano wyłącznie dane z placówek dermatologicznych. Ponadto analizowane dane obejmują okres 8 lat, więc mogło dojść do pominięcia pacjentów w fazie remisji, która w przypadku łuszczycy trwa niekiedy nawet kilka lat.
Więcej: www.termedia.pl/Epidemiologia-luszczycy-w-Polsce-w-latach-2008-2015,56,34452,1,0.html