Status genu MYC jako predyktor transformacji złośliwej w liszaju płaskim jamy ustnej
Autor: Jacek Szczęsny
Data: 31.07.2013
Źródło: Segura, S., Rozas-Muñoz, E., Toll, A., Martín-Ezquerra, G., Masferrer, E., Espinet, B., Rodriguez, M., Baró, T., Barranco, C. and Pujol, R.M. (2013), Evaluation of MYC status in oral lichen planus in patients with progression to oral squamous cell carcino
Określanie statusu MYC u pacjentów z ciężkimi odmianami liszaja płaskiego jamy ustnej może być pomocne w określaniu stopnia ryzyka progresji do raka kolczystokomórkowego w tej grupie, bowiem w przypadku zmian o charakterze liszaja płaskiego jamy ustnej (OLP) u pacjentów z progresją do raka kolczystokomórkowego (OSCC) dochodzi do zwielokrotnienia genów MYC oraz nadekspresji protoonkogenu C-MYC.
Złośliwa transformacja zmian w przebiegu liszaja płaskiego jamy ustnej (OLP) do raka kolczystokomórkowego (OSCC) jak dotąd stanowi kwestie sporną. C-MYC jest protoonkogenem zaangażowanym w patogenezę wielu nowotworów litych, w tym raka kolczystokomórkowego jamy ustnej.
Autorzy cytowanego artykułu podjęli się określenia statusu genu MYC przy użyciu techniki FISH oraz immunohistochemii w przypadku próbek zmian typu liszaja płaskiego jamy ustnej od 10 pacjentów z progresją do raka kolczystokomórkowego (grupa I) i porównania wyników z przypadkami liszaja płaskiego jamy ustnej bez progresji do raka kolczystokomórkowego (grupa II).
W tym celu zbadano materiał z 11 próbek zmian o charakterze OSCC (grupa IA), 17 próbek zmian o charakterze OLP od tych samych pacjentów (grupa IB) oraz 13 próbek zmian o charakterze OLP od 12 pacjentów z grupy kontrolnej (grupa II).
Uzyskane wyniki przedstawiały się następująco:
W próbkach ze zmian o charakterze OSCC wykazano zwielokrotnienie kopii genu MYC i nadekspresję protoonkogenu C-MYC odpowiednio w 91% i 73% przypadków, w grupie IB odpowiednio w 47% i 87% przypadków, natomiast w grupie kontrolnej (II) odpowiednio w 0% i 44% przypadków. Różnice w statusie genu MYC pomiędzy grupami IB i II były statystycznie istotne.
Z badania wynika, że w przypadku zmian o charakterze liszaja płaskiego jamy ustnej (OLP) u pacjentów z progresją do raka kolczystokomórkowego (OSCC) dochodzi do zwielokrotnienia genów MYC oraz nadekspresji protoonkogenu C-MYC.
Zatem określanie statusu MYC u pacjentów z ciężkimi odmianami liszaja płaskiego jamy ustnej może być pomocne w określaniu stopnia ryzyka progresji do raka kolczystokomórkowego w tej grupie.
Autorzy cytowanego artykułu podjęli się określenia statusu genu MYC przy użyciu techniki FISH oraz immunohistochemii w przypadku próbek zmian typu liszaja płaskiego jamy ustnej od 10 pacjentów z progresją do raka kolczystokomórkowego (grupa I) i porównania wyników z przypadkami liszaja płaskiego jamy ustnej bez progresji do raka kolczystokomórkowego (grupa II).
W tym celu zbadano materiał z 11 próbek zmian o charakterze OSCC (grupa IA), 17 próbek zmian o charakterze OLP od tych samych pacjentów (grupa IB) oraz 13 próbek zmian o charakterze OLP od 12 pacjentów z grupy kontrolnej (grupa II).
Uzyskane wyniki przedstawiały się następująco:
W próbkach ze zmian o charakterze OSCC wykazano zwielokrotnienie kopii genu MYC i nadekspresję protoonkogenu C-MYC odpowiednio w 91% i 73% przypadków, w grupie IB odpowiednio w 47% i 87% przypadków, natomiast w grupie kontrolnej (II) odpowiednio w 0% i 44% przypadków. Różnice w statusie genu MYC pomiędzy grupami IB i II były statystycznie istotne.
Z badania wynika, że w przypadku zmian o charakterze liszaja płaskiego jamy ustnej (OLP) u pacjentów z progresją do raka kolczystokomórkowego (OSCC) dochodzi do zwielokrotnienia genów MYC oraz nadekspresji protoonkogenu C-MYC.
Zatem określanie statusu MYC u pacjentów z ciężkimi odmianami liszaja płaskiego jamy ustnej może być pomocne w określaniu stopnia ryzyka progresji do raka kolczystokomórkowego w tej grupie.
