123RF
Gasdermin B wspomaga leczenie nabłonka w ranach
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 29.04.2022
Źródło: Rana N, Privitera G, Kondolf HC, Bulek K, Lechuga S, Salvo CD, Corridoni D, Antanaviciute A, Maywald RL,et all. GSDMB is increased in IBD and regulates epithelial restitution/repair independent of pyroptosis. Cell, 2022; 185 (2): 283 DOI: 10.1016/j.cell.2021.12.024
Międzynarodowy zespół naukowy, kierowany przez prof. Therese Pizzaro i prof. Louisa Pillemera z Case Western Reserve University School of Medicine stwierdził, że białko gasdermin B wspiera gojenie się nabłonka w przewodzie pokarmowym u osób z przewlekłymi schorzeniami zapalnymi jak choroba Leśniowskiego-Crohna.
Według ustaleń badaczy gasdermin B (GSDMB), wspomaga gojenie się nabłonka w ranach tkanek, które mają bezpośredni kontakt ze środowiskiem zewnętrznym. Białko to należy do rodziny gasdermin, protein, które wywołują pyrotopsję – rodzaj śmierci komórkowej, indukowanej przez infekcje bądź stany zapalne, co zdarza się często we wrzodziejących zapaleniach okrężnicy czy chorobie Leśniowskiego-Crohna.
Jednak akurat gasdermin B (GSDMB) nie powoduje takiego efektu, szczególnie w komórkach nabłonka, ale promuje ich naprawę. Jak zauważa prof. Pizarro, białko to jest produkowane przez geny oddziałujące z komórkami nabłonka znajdującymi się w stanie regeneracji i tworzącymi bariery antyzapalne m.in. w okrężnicy w jej stanach zapalnych.
Naukowcy dokonali analizy próbek tkanek pochodzących od chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna oraz osób z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy, używając takich technik jak pojedyncze sekwencjonowanie RNA, CRISPR/Cas9 i hodowla tkanek nabłonka. Stwierdzono podwyższone poziomy GSDMB w komórkach pacjentów, których stan rokował dobrze, w stosunku do grupy kontrolnej osób całkowicie zdrowych.
Badając inne kultury tkankowe, naukowcy stwierdzili, iż GSDMB nie powoduje śmierci komórkowej w każdych kulturach komórek nabłonka, ale przyczynia się m.in. do proliferacji oraz wzrostu nowych komórek, migracji lub ruchu komórek oraz zmniejszenia dynamiki adhezji, co zwiększa ruchliwość. Procesy te wspierają odbudowę warstwy nabłonkowej i efektywne leczenie ran, przy czym nie jest to ograniczone tylko do chorób zapalnych jelit czy innych przewlekłych chorób zapalnych w przewodzie pokarmowym, ale jak dowodzą badania, wspomagają odbudowę nabłonka w ranach płuc, skóry i wszystkich organów, które stykają się ze środowiskiem zewnętrznym.
Odkrycie to jest na tyle istotne, że – zdaniem prof. Pizarro – powinny teraz pójść za tym badania interdyscyplinarne gastroenterologów, immunologów, biologów komórki i bioinformatyków w zespołach międzynarodowych.
Opracowanie: Marek Meissner
Jednak akurat gasdermin B (GSDMB) nie powoduje takiego efektu, szczególnie w komórkach nabłonka, ale promuje ich naprawę. Jak zauważa prof. Pizarro, białko to jest produkowane przez geny oddziałujące z komórkami nabłonka znajdującymi się w stanie regeneracji i tworzącymi bariery antyzapalne m.in. w okrężnicy w jej stanach zapalnych.
Naukowcy dokonali analizy próbek tkanek pochodzących od chorych na chorobę Leśniowskiego-Crohna oraz osób z wrzodziejącym zapaleniem okrężnicy, używając takich technik jak pojedyncze sekwencjonowanie RNA, CRISPR/Cas9 i hodowla tkanek nabłonka. Stwierdzono podwyższone poziomy GSDMB w komórkach pacjentów, których stan rokował dobrze, w stosunku do grupy kontrolnej osób całkowicie zdrowych.
Badając inne kultury tkankowe, naukowcy stwierdzili, iż GSDMB nie powoduje śmierci komórkowej w każdych kulturach komórek nabłonka, ale przyczynia się m.in. do proliferacji oraz wzrostu nowych komórek, migracji lub ruchu komórek oraz zmniejszenia dynamiki adhezji, co zwiększa ruchliwość. Procesy te wspierają odbudowę warstwy nabłonkowej i efektywne leczenie ran, przy czym nie jest to ograniczone tylko do chorób zapalnych jelit czy innych przewlekłych chorób zapalnych w przewodzie pokarmowym, ale jak dowodzą badania, wspomagają odbudowę nabłonka w ranach płuc, skóry i wszystkich organów, które stykają się ze środowiskiem zewnętrznym.
Odkrycie to jest na tyle istotne, że – zdaniem prof. Pizarro – powinny teraz pójść za tym badania interdyscyplinarne gastroenterologów, immunologów, biologów komórki i bioinformatyków w zespołach międzynarodowych.
Opracowanie: Marek Meissner
