123RF
Zbadano wirom ran przewlekłych
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 22.04.2022
Źródło: Verbanic S, Deacon JM, Chen IA. The Chronic Wound Phageome: Phage Diversity and Associations with Wounds and Healing Outcomes Microbiol Spectr. 2022 Apr 18;e0277721. doi: 10.1128/spectrum.02777-21
| Tagi: | wirom, rany przewlekłe |
Jak stwierdzili badacze, rozpoznanie mikrobiomu ran przewlekłych jest istotne, bowiem już obecnie widać, że niektóre fagi będzie można wykorzystać terapeutycznie, choć wymaga to jeszcze precyzyjnych analiz.
Dwie główne przeszkody w gojeniu się ran przewlekłych to infekcja wielobakteryjna i tworzenie się biofilmu.
Badania prowadzone w ostatniej dekadzie scharakteryzowały częściowo frakcję bakteryjną tych mikrobiomów i zaczęły wyjaśniać korelacje składu z wynikami leczenia. Jak się jednak okazało, istotne jest nie tylko zakażenie bakteryjne, lecz również bytujący na tych ranach wirom.
Wcześniejsze prace nad wiromem skóry wykazały, że jest on zdominowany przez bakteriofagi, wirusy infekujące bakterie.
Zespół naukowców z USA postanowił zbadać skład wiromu, aby stwierdzić, na ile różni się od bytującego na skórze oraz pod kątem przyszłej terapii antybakteryjnej – czy da się przy pomocy bakteriofagów oczyścić rany przewlekłe z najgroźniejszych patogenów. W tym celu zbadano to środowisko u 20 pacjentów, pobierając wymazy ze zdrowej skóry i ran przewlekłych (cukrzycowych, żylnych, tętniczych lub ciśnieniowych), dokonując analizy zarówno ich mikrobiomu, jak i wiromu.
Jak stwierdzono, środowisko ran przewlekłych składa się głównie ze Staphylococcus spp., Pseudomonas spp., Corynebacterium spp., Streptococcus spp., Anaerococcus spp. i Enterococcus spp. oraz licznych taksonów o niskiej liczebności.
Istnieją jednak znaczne różnice w składzie mikrobiomu rany u pacjentów, których nie można wyjaśnić za pomocą współzmiennych, takich jak wiek, rasa, płeć czy etiologia rany. Jednak skład może być powiązany z wynikami leczenia. Niestabilność składu mikrobiomu w określonym czasie i wyraźny podział na odrębne kolonie wiązać można z pozytywnymi wynikami leczenia, a mikrobiom o wysokim odsetku tlenowców i fakultatywnych beztlenowców wiązał się ze słabymi wynikami leczenia.
Wirom ran przewlekłych jest trudny do rozpoznania, ale sekwencjonowanie pozwoliło na stwierdzenie, że większość należała do rzędu Caudovirales i była ukierunkowana na Staphylococcus spp., Corynebacterium spp., Streptococcus spp., Propionibacterium spp. i Pseudomonas spp., a najczęstszym patogenem wirusowym zakażającym ludzi był wirus brodawczaka.
W sytuacji słabszych wyników najliczniej występowały fagi Escherichia i niesklasyfikowane taksony, a następnie znane szczepy wirusowe, w tym wirusy Escherichia Lambda, DE3, T7, T4 i M13.
W przypadku wirusów, które można było zidentyfikować na poziomie gatunkowym, rany wykazywały dużą obfitość faga Proteus VB PmiS, nieokreślonego faga Actinobaculum, wirusa Pseudomonas phiCTX oraz faga Staphylococcus StauST398-5 i Sextaec. Najpopularniejsze typy wirusów są wspólne dla skóry i ran przewlekłych; infekują one w obu tych środowiskach bakterie Staphylococcus, Yersinia, Pseudomonas i Salmonella.
Jak stwierdzili badacze, rozpoznanie mikrobiomu ran przewlekłych jest istotne, bowiem już obecnie widać, że niektóre fagi będzie można wykorzystać terapeutycznie, choć wymaga to jeszcze precyzyjnych analiz.
Opracowanie: Marek Meissner
Badania prowadzone w ostatniej dekadzie scharakteryzowały częściowo frakcję bakteryjną tych mikrobiomów i zaczęły wyjaśniać korelacje składu z wynikami leczenia. Jak się jednak okazało, istotne jest nie tylko zakażenie bakteryjne, lecz również bytujący na tych ranach wirom.
Wcześniejsze prace nad wiromem skóry wykazały, że jest on zdominowany przez bakteriofagi, wirusy infekujące bakterie.
Zespół naukowców z USA postanowił zbadać skład wiromu, aby stwierdzić, na ile różni się od bytującego na skórze oraz pod kątem przyszłej terapii antybakteryjnej – czy da się przy pomocy bakteriofagów oczyścić rany przewlekłe z najgroźniejszych patogenów. W tym celu zbadano to środowisko u 20 pacjentów, pobierając wymazy ze zdrowej skóry i ran przewlekłych (cukrzycowych, żylnych, tętniczych lub ciśnieniowych), dokonując analizy zarówno ich mikrobiomu, jak i wiromu.
Jak stwierdzono, środowisko ran przewlekłych składa się głównie ze Staphylococcus spp., Pseudomonas spp., Corynebacterium spp., Streptococcus spp., Anaerococcus spp. i Enterococcus spp. oraz licznych taksonów o niskiej liczebności.
Istnieją jednak znaczne różnice w składzie mikrobiomu rany u pacjentów, których nie można wyjaśnić za pomocą współzmiennych, takich jak wiek, rasa, płeć czy etiologia rany. Jednak skład może być powiązany z wynikami leczenia. Niestabilność składu mikrobiomu w określonym czasie i wyraźny podział na odrębne kolonie wiązać można z pozytywnymi wynikami leczenia, a mikrobiom o wysokim odsetku tlenowców i fakultatywnych beztlenowców wiązał się ze słabymi wynikami leczenia.
Wirom ran przewlekłych jest trudny do rozpoznania, ale sekwencjonowanie pozwoliło na stwierdzenie, że większość należała do rzędu Caudovirales i była ukierunkowana na Staphylococcus spp., Corynebacterium spp., Streptococcus spp., Propionibacterium spp. i Pseudomonas spp., a najczęstszym patogenem wirusowym zakażającym ludzi był wirus brodawczaka.
W sytuacji słabszych wyników najliczniej występowały fagi Escherichia i niesklasyfikowane taksony, a następnie znane szczepy wirusowe, w tym wirusy Escherichia Lambda, DE3, T7, T4 i M13.
W przypadku wirusów, które można było zidentyfikować na poziomie gatunkowym, rany wykazywały dużą obfitość faga Proteus VB PmiS, nieokreślonego faga Actinobaculum, wirusa Pseudomonas phiCTX oraz faga Staphylococcus StauST398-5 i Sextaec. Najpopularniejsze typy wirusów są wspólne dla skóry i ran przewlekłych; infekują one w obu tych środowiskach bakterie Staphylococcus, Yersinia, Pseudomonas i Salmonella.
Jak stwierdzili badacze, rozpoznanie mikrobiomu ran przewlekłych jest istotne, bowiem już obecnie widać, że niektóre fagi będzie można wykorzystać terapeutycznie, choć wymaga to jeszcze precyzyjnych analiz.
Opracowanie: Marek Meissner
