Ocena skuteczności leczenia zaburzeń przewodu pokarmowego u dzieci

Diagnostyka i leczenie dolegliwości bólowych brzucha u dzieci to codzienność wielu lekarzy. Zaburzenia te są powszechne, a interwencje podjęte w celu ich leczenia często nie przynoszą oczekiwanych efektów.

Czynnościowe zaburzenia przewodu pokarmowego rozpoznaje się, gdy po dokładnym badaniu klinicznym obserwowanych objawów nie można przypisać innemu zaburzeniu. Z tej grupy możemy wyodrębnić zaburzenia przebiegające z czynnościowym bólem brzucha,do których zaliczamy zespół jelita drażliwego, migrenę brzuszną, dyspepsję czynnościową oraz nieokreślony czynnościowy ból brzucha.

Dotychczas przebadano wiele metod leczenia zaburzeń interakcji jelitowo-mózgowej związanych z czynnościowym bólem brzucha u dzieci. Celem pracy opublikowanej na łamach „The Lancet” była ocena skuteczności i bezpieczeństwa wszystkich znanych opcji leczenia tego schorzenia.

Cytowana metaanaliza uwzględniła 91 oryginalnych randomizowanych kontrolowanych badań, które obejmowały 7226 uczestników (4119 kobiet i 2673 mężczyzn). 12 badań oceniało leczenie dietetyczne (n = 730), 25 oceniało leczenie farmakologiczne (n = 2140), 23 oceniało leczenie probiotyczne (n = 1762), a 35 oceniało leczenie psychospołeczne (n = 2952). Włączono badania jakiegokolwiek leczenia zaburzeń czynnościowych (tj. zespół jelita drażliwego, nieokreślony czynnościowy ból brzucha i migrena brzuszna, z wyłączeniem czynnościowej dyspepsji) u dzieci w wieku 4–18 lat.

Dwa leczenia były prawdopodobnie bardziej skuteczne w odniesieniu do powodzenia leczenia niż leczenie kontrolne: hipnoterapia (współczynnik ryzyka [RR] 4,99 [95% CI 2,15 do 11,57]; duża wielkość efektu) i terapia poznawczo-behawioralna (CBT; RR 1,99 [95% CI 1,33 do 2,98]; umiarkowana wielkość efektu). Wszystkie inne metody leczenia oceniane pod kątem skuteczności leczenia były albo nieskuteczne, albo dane były bardzo mało pewne, w związku z czym nie można było wyciągnąć żadnych wniosków.

Czynnościowe bóle brzucha u dzieci nadal stanowią wyzwanie terapuetyczne. Powyższe badanie przybliża bardziej skuteczne metody, jednakże dalsze analizy są konieczne celem uzyskania pewniejszych dowód i stworzenia zaleceń dotyczących leczenia.