Bezpieczeństwo benzodiazepin i opioidów w ciężkiej POChP

U pacjentów z ciężkimi chorobami układu oddechowego podjęcie decyzji o włączeniu leków związanych z ryzykiem pogorszenia funkcji oddechowej, mających przynieść redukcję lęku i duszności, może być trudne. Ekström i wsp. przeprowadzili badanie, którego celem było określenie bezpieczeństwa benzodiazepin i opioidów w ciężkiej przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP).

Obserwacji poddano 2249 pacjentów objętych opieką ośrodków długoterminowej tlenoterapii. W trakcie czterech lat trwania badania 76% pacjentów zostało przyjętych na leczenie szpitalne, a połowa z ogólnej liczby chorych zmarła. Nie stwierdzono związku między stosowaniem benzodiazepin i opioidów a ryzykiem hospitalizacji. Równoczesne stosowanie benzodiazepin i opioidów w małych dawkach także nie było związane ze wzrostem ryzyka hospitalizacji. Nie miało ono wpływu na ryzyko zgonu, niezależnie poprzedniego przyjmowania tych leków ani aktualnego zwiększonego stężenia dwutlenku węgla we krwi. Wykazano, że ryzyko zgonu u pacjentów przyjmujących benzodiazepiny było związane z wielkością przyjmowanej dawki. Stosowanie opioidów w dawce do ekwiwalentu 30 mg podanej doustnie morfiny dziennie nie było związane z ryzykiem zgonu. Wyższe dawki opioidów były związane ze zwiększoną śmiertelnością (iloraz ryzyka HR = 1.21). Podsumowując znaczenie przedstawionych wyników autorzy stwierdzili, że opioidy w małych dawkach mogą być bezpiecznym środkiem redukcji objawów u pacjentów z ciężką POChP.