Znaczenie regularnego przyjmowania wziewnego glikokortykosteroidu w astmie oskrzelowej

Sadatsafavi i wsp. przeprowadzili badanie kliniczno-kontrolne, którego celem było określenie znaczenia regularnego przyjmowania glikokortykosteroidów i długodziałających beta-agonistów (LABA, long-acting beta-agonists) w prewencji hospitalizacji związanych z zaostrzeniem astmy. Dane potrzebne dla przeprowadzenia analiz zbierano przez 15 lat. Dotyczyły one 3319 pacjentów, którzy byli hospitalizowani z powodu zaostrzenia astmy po co najmniej roku od włączenia do kohorty oraz 42 023 chorych z astmą, którzy nie byli w okresie obserwacyjnym leczeni szpitalnie z powodu zaostrzenia astmy. Na każdego uczestnika z grupy badanej przypadało 20 osób z grupy kontrolnej dobranych pod względem wieku, płci i ciężkości choroby. U wszystkich chorych określano częstość wykupywania przepisanych leków oraz ich typ. Wykazano, że odsetek pacjentów regularnie realizujących recepty był największy w przypadku leczenia samym LABA. Był on dwukrotnie mniejszy w przypadku leczenia zarówno samym wziewnym glikokortykosteroidem, jak i wziewnym glikokortykosteroidem w połączeniu z LABA. Nie odnotowano różnicy w ryzyku hospitalizacji z powodu zaostrzenia astmy między pacjentami regularnie przyjmującymi sam wziewny glikokortykosteroid i glikokortykosteroid w połączeniu z LABA. Efekt ten utrzymywał się również u pacjentów, którzy stosując regularnie LABA nie stosowali regularnie glikokortykosteroidu, pod warunkiem, że był on przyjmowany przez co najmniej 9 miesięcy w roku. Autorzy stwierdzili, że dla powodzenia leczenia astmy oskrzelowej z wykorzystaniem LABA w połączeniu z wziewnym glikokortykosteroidem kluczowe jest przestrzeganie zaleceń lekarskich dotyczących regularnego stosowania wziewnego glikokortykosteroidu.