Czy długotrwałe stosowanie litu przez pacjentów z zaburzeniami afektywnymi wpływa niekorzystnie na wartość GFR?

Dotychczasowe badania dostarczają sprzecznych informacji na temat wpływu długotrwałego stosowania litu na funkcję nerek. Stefan Clos i wsp. zaprojektowali badanie mające na celu ocenić, czy długotrwała terapia przy użyciu litu wśród pacjentów z zaburzeniami afektywnymi wpływa niekorzystnie na wartości GFR. Wyniki badania opublikowano na łamach czasopisma The Lancet Psychiatry.

Ogółem badaniem objęto 1120 pacjentów, spośród czego 305 osób stosowało długotrwale lit (grupa badana), natomiast 815 osób stanowiło grupę kontrolną. W czasie 12 lat uzyskano 13 963 oznaczeń eGFR. Średni czas stosowania litu przez pacjentów wyniósł 55 miesięcy (SD 42; zakres 6–144). Średni roczny spadek eGFR wyniósł 1.3 mL/min / 1.73 m2 wśród pacjentów z grupy badanej. Wartość ta nie różniła się istotnie w porównaniu z odnotowanym rocznym spadkiem eGFR w grupie kontrolnej (0.9 mL/min / 1.73 m2).

Przeprowadzana analiza statystyczna wykazała ponadto, iż czynnikami ryzyka pogorszenia funkcji nerek oraz większego spadku eGFR były: wiek pacjentów, wartość eGFR w chwili rozpoczęcia badania, obecność schorzeń współistniejących, równoczesne stosowanie leków nefrotoksycznych, epizody zatrucia litem. Nie wykazano, aby czas terapii przy wykorzystaniu litu oraz średnie stężenia litu w surowicy stanowiły czynniki predykcyjne obniżenia wartości eGFR.

Podsumowując, badacze udowodnili, iż długotrwała terapia litem przy zachowaniu stężenia terapeutycznego leku w surowicy nie wpływa istotnie na obniżenie wartości eGFR tych pacjentów.