Szkodliwe następstwa otyłości w wieku wczesnodziecięcym
Autor: Marta Koblańska
Data: 15.10.2018
Źródło: DM/www.nejm.org
Działy:
Aktualności w Lekarz POZ
Aktualności
Nieprawidłowe nawyki żywieniowe oraz zbyt mała aktywność ruchowa są przyczyną narastającego odsetka nadwagi i otyłości w populacji pediatrycznej; szkodliwość otyłości została udowodniona w tysiącach prac. Tym bardziej istotne wydaje się jej zapobieganie już od najmłodszych lat.
Prawidłowa dynamika zmian BMI u dzieci w okresie od urodzenia do wieku młodzieńczego póki co jest niejasna; niemieccy naukowcy przeprowadzili zatem badania w celu określenia, czy podatność na rozwój trwałej otyłości występuje w określonym wieku. Jego wyniki ukazały się na łamach The New England Journal of Medicine.
Dokonano prospektywnej i retrospektywnej analizy przebiegu BMI wśród 51505 dzieci, dla których dostępne były dane antropometryczne w okresie dzieciństwa (od 0 do 14 lat) i wieku dojrzewania (15 do 18 lat). Ponadto oceniano dynamikę rocznych przyrostów BMI (definiowanych jako zmiana wyniku odchylenia standardowego BMI na rok) w okresie dzieciństwa u 34 196 dzieci.
Analizy retrospektywne pokazały, że większość nastolatków o prawidłowej masie ciała nigdy wcześniej nie wykazywało nadwagi lub otyłości. Około połowa (53%) otyłych nastolatków miała nadwagę lub otyłość już od 5 roku życia (!), a odchylenie standardowe wskaźnika BMI wzrastało wraz z wiekiem, co oznacza, iż otyłość sukcesywnie narastała.
W analizach prospektywnych odkryto z kolei, że prawie 90% otyłych dzieci w wieku 3 lat cierpiało na nadwagę lub otyłość także w okresie dojrzewania (!). Wśród nastolatków, którzy byli otyli, największe przyspieszenie rocznych przyrostów BMI nastąpiło między 2. a 6. rokiem życia, z dalszym wzrostem percentyla BMI po tym okresie.
Wysoka dynamika rocznych przyrostów BMI w latach przedszkolnych (ale nie w latach szkolnych) wiązała się z ryzykiem nadwagi lub otyłości w okresie dojrzewania, które było 1,4 razy większe niż ryzyko wśród dzieci ze wskaźnikiem BMI w zakresie normy. Nadwaga lub otyłość w okresie dojrzewania okazały się częstsze wśród dzieci, których masę urodzeniową określono jako wysoką (43,7%) niż u tych, które miały odpowiednią masę ciała w momencie urodzenia (28,4%), co odpowiada około 1,55 razy wyższemu ryzyku otyłości młodzieńczej.
Analiza pokazuje nie tylko powiązanie ryzyka otyłości z okresu wczesnodziecięcego z otyłością w wieku młodzieńczym, lecz także bierność wobec zjawiska; oby było to sygnałem do intensyfikacji działań zapobiegających występowaniu otyłości i kształtowaniu prawidłowych nawyków żywieniowych od najmłodszych lat.
Dokonano prospektywnej i retrospektywnej analizy przebiegu BMI wśród 51505 dzieci, dla których dostępne były dane antropometryczne w okresie dzieciństwa (od 0 do 14 lat) i wieku dojrzewania (15 do 18 lat). Ponadto oceniano dynamikę rocznych przyrostów BMI (definiowanych jako zmiana wyniku odchylenia standardowego BMI na rok) w okresie dzieciństwa u 34 196 dzieci.
Analizy retrospektywne pokazały, że większość nastolatków o prawidłowej masie ciała nigdy wcześniej nie wykazywało nadwagi lub otyłości. Około połowa (53%) otyłych nastolatków miała nadwagę lub otyłość już od 5 roku życia (!), a odchylenie standardowe wskaźnika BMI wzrastało wraz z wiekiem, co oznacza, iż otyłość sukcesywnie narastała.
W analizach prospektywnych odkryto z kolei, że prawie 90% otyłych dzieci w wieku 3 lat cierpiało na nadwagę lub otyłość także w okresie dojrzewania (!). Wśród nastolatków, którzy byli otyli, największe przyspieszenie rocznych przyrostów BMI nastąpiło między 2. a 6. rokiem życia, z dalszym wzrostem percentyla BMI po tym okresie.
Wysoka dynamika rocznych przyrostów BMI w latach przedszkolnych (ale nie w latach szkolnych) wiązała się z ryzykiem nadwagi lub otyłości w okresie dojrzewania, które było 1,4 razy większe niż ryzyko wśród dzieci ze wskaźnikiem BMI w zakresie normy. Nadwaga lub otyłość w okresie dojrzewania okazały się częstsze wśród dzieci, których masę urodzeniową określono jako wysoką (43,7%) niż u tych, które miały odpowiednią masę ciała w momencie urodzenia (28,4%), co odpowiada około 1,55 razy wyższemu ryzyku otyłości młodzieńczej.
Analiza pokazuje nie tylko powiązanie ryzyka otyłości z okresu wczesnodziecięcego z otyłością w wieku młodzieńczym, lecz także bierność wobec zjawiska; oby było to sygnałem do intensyfikacji działań zapobiegających występowaniu otyłości i kształtowaniu prawidłowych nawyków żywieniowych od najmłodszych lat.
