123RF
Baricytynib powoduje zmniejszenie poziomów niektórych cytokin
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 22.08.2022
Źródło: Dörner T, Tanaka Y, Dow ER, Koch AE, Silk M, Ross Terres JA, Sims JT, Sun Z, de la Torre I, Petri M. Mechanism of action of baricitinib and identification of biomarkers and key immune pathways in patients with active systemic lupus erythematosus. Ann Rheum Dis. 2022 Sep; doi: 10.1136/annrheumdis-2022-222335
Skuteczność stosowania baricytynibu u chorych z SLE w badaniu II fazy została oceniona pozytywnie, jednak badanie III fazy w większej grupie chorych zakończyło się niepowodzeniem.
Wyjaśnienie patomechanizmu tocznia rumieniowatego układowego (systemic lupus erythematosus – SLE) to klucz do stworzenia skutecznej farmakoterapii. Jednak zadanie polegające na zrozumieniu wzajemnych interakcji komórek zapalnych, uwalnianych cytokin, czy aktywacji określonych genów białkowych zaangażowanych w autoimmunologiczny proces zapalny stanowi ciągłe wyzwania dla naukowców.
W badaniu II fazy, w którym stosowano baricytynib (BARI) w leczeniu SLE brało udział 239 chorych , którzy w sposób losowy zostali przydzieleni do jednej z trzech grup: z placebo, z dawką 2 mg i 4 mg BARI. Byli to chorzy z dominującymi objawami stawowymi i/lub skórno-śluzówkowymi z umiarkowaną aktywnością choroby. U wszystkich chorych stosowano standardowe postępowanie terapeutyczne oraz lek badany.
Dodatkowo uzyskano próbki krwi od zdrowych ochotników w celu poznania ścieżek patogenetycznych charakterystycznych dla SLE oraz przeprowadzenie analizy, które z nich potencjalnie mogą być regulowane poprzez stosowanie BARI.
Lek należący do grupy leków celowanych, inhibitorów kinaz JAK zgodnie z oczekiwaniem hamował ekspresję mRNA dla genów białek sygnałowych STAT1, STAT2, STAT4.
Stosowanie BARI było związane z obniżeniem stężenia IL-6 oraz IL-12β. Ponadto w zastosowanym panelu biomarkerów oznaczanych na początku badania i po 12 tygodniach wyróżniono 7 białek, które zwykle nie są kojarzone ze ścieżką sygnałową JAK-STAT. U chorych z SLE w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami zaobserwowano podwyższony poziom cytokin regulowanych przez interferon: CXCL 10, CCL19. Cytokiny te korelowały z aktywnością choroby i występowaniem zaostrzeń (a także wartością dsDNA i skalą SLEDAI) . Stosowanie 4 mg BARI powodowało zmniejszenie poziomu tych białek.
Uzyskane wyniki sugerują, że baricytynib powoduje zmniejszenie poziomów tych cytokin, których synteza jest zwiększona u chorych z SLE. Niestety nie jest jeszcze dokładnie znana ich rola i wpływ na przebieg choroby.
Skuteczność stosowania baricytynibu u chorych z SLE w badaniu II fazy została oceniona pozytywnie, jednak badanie III fazy w większej grupie chorych zakończyło się niepowodzeniem. Niemniej analiza immunologicznych markerów u chorych biorących udział w tym badaniu może się przyczynić do rozwoju nowych ścieżek terapeutycznych.
Opracowanie: dr n. med. Ewa Morgiel
W badaniu II fazy, w którym stosowano baricytynib (BARI) w leczeniu SLE brało udział 239 chorych , którzy w sposób losowy zostali przydzieleni do jednej z trzech grup: z placebo, z dawką 2 mg i 4 mg BARI. Byli to chorzy z dominującymi objawami stawowymi i/lub skórno-śluzówkowymi z umiarkowaną aktywnością choroby. U wszystkich chorych stosowano standardowe postępowanie terapeutyczne oraz lek badany.
Dodatkowo uzyskano próbki krwi od zdrowych ochotników w celu poznania ścieżek patogenetycznych charakterystycznych dla SLE oraz przeprowadzenie analizy, które z nich potencjalnie mogą być regulowane poprzez stosowanie BARI.
Lek należący do grupy leków celowanych, inhibitorów kinaz JAK zgodnie z oczekiwaniem hamował ekspresję mRNA dla genów białek sygnałowych STAT1, STAT2, STAT4.
Stosowanie BARI było związane z obniżeniem stężenia IL-6 oraz IL-12β. Ponadto w zastosowanym panelu biomarkerów oznaczanych na początku badania i po 12 tygodniach wyróżniono 7 białek, które zwykle nie są kojarzone ze ścieżką sygnałową JAK-STAT. U chorych z SLE w porównaniu ze zdrowymi ochotnikami zaobserwowano podwyższony poziom cytokin regulowanych przez interferon: CXCL 10, CCL19. Cytokiny te korelowały z aktywnością choroby i występowaniem zaostrzeń (a także wartością dsDNA i skalą SLEDAI) . Stosowanie 4 mg BARI powodowało zmniejszenie poziomu tych białek.
Uzyskane wyniki sugerują, że baricytynib powoduje zmniejszenie poziomów tych cytokin, których synteza jest zwiększona u chorych z SLE. Niestety nie jest jeszcze dokładnie znana ich rola i wpływ na przebieg choroby.
Skuteczność stosowania baricytynibu u chorych z SLE w badaniu II fazy została oceniona pozytywnie, jednak badanie III fazy w większej grupie chorych zakończyło się niepowodzeniem. Niemniej analiza immunologicznych markerów u chorych biorących udział w tym badaniu może się przyczynić do rozwoju nowych ścieżek terapeutycznych.
Opracowanie: dr n. med. Ewa Morgiel
