Chorzy reumatologiczni, leczenie modyfikujące przebieg choroby i COVID-19 – obserwacje real-live
Autor: Anna Soboń
Data: 07.09.2020
Źródło: Źródło: Xabier Michelena, Helena Borrell, Mireia López-Corbeto et al. Incidence of COVID-19 in a cohort of adult and paediatric patients with rheumatic diseases treated with targeted biologic and synthetic disease-modifying anti-rheumatic drugs. Semin Arthritis Rheum. 2020 Aug; 50(4): 564–570.
Opracowała: Marta Madej
Dane pochodzące z Hiszpanii (kraju boleśnie dotkniętego skutkami pandemii COVID-19) wskazują, że ryzyko wystąpienia zakażenia wirusem SARS-CoV-2 wśród chorych na choroby reumatyczne (dorosłych oraz dzieci) leczonych lekami modyfikującymi przebieg choroby (LMPCh), jest podobne jak w populacji ogólnej. Przebieg COVID-19 w tej grupie pacjentów również nie wydaje się mieć cięższego przebiegu.
Badanie przeprowadzono w referencyjnym ośrodku reumatologicznym w Barcelonie (Vall d'Hebron University Hospital). Wnioski oparto na analizie danych pochodzących z rejestrów cyfrowych oraz informacji uzyskanych telefonicznie. Badaniem objęto 959 chorych reumatologicznych leczonych syntetycznymi, celowanymi lub biologicznymi LMPCh.
Zgodnie z lokalnymi wytycznymi w analizowanym okresie, wykonywanie testów SARS-CoV-2 met. PCR ukierunkowane było na pacjentów z zapaleniem płuc wymagających hospitalizacji. Na potrzeby badania zdefiniowano grupę tzw. podejrzanych o zakażenie SARS-CoV-2 tzn. osób, które miały gorączkę i objawy ze strony układu oddechowego lub prezentowały powyższe objawy i miały możliwy kontakt z osobą zakażoną (n=95, 10% badanych ). W tej grupie zidentyfikowano 11 osób z potwierdzonym testem PCR zakażeniem SARS-CoV-2, 6 spośród nich to chorzy wymagający hospitalizacji, u których wystąpiły objawy ze strony płuc w przebiegu COVID-19.
Wszystkie potwierdzone przypadki dotyczyły osób dorosłych. Spośród 11 chorych – wyzdrowieli wszyscy, a tylko w jednym przypadku zaistniała konieczność hospitalizacji w oddziale intensywnej opieki medycznej. Decyzje o odstawieniu leczenia modyfikującego podejmowano indywidualnie w każdym przypadku. Porównując w badanej populacji osoby podejrzane o zakażenie i te bez objawów COVID-19 zaobserwowano, że u pacjentów leczonych anty- IL-6 oraz abataceptem najrzadziej występowały objawy odpowiadające infekcji SARS-CoV-2. IL-6 jest powiązana z tzw. burzą cytokinową, stąd autorzy badania wskazują na możliwość korzystnego wpływu leczenia anty-IL-6 w przypadku COVID-19. Nie odnotowano żadnego potwierdzonego przypadku w populacji pediatrycznej. Porównując badaną grupę do populacji ogólnej (zamieszkującej ten sam obszar administracyjny) nie wykazano istotnych różnic w częstości zachorowań (0,48% vs 0,58%, odpowiednio dla osób z chorobami reumatycznymi i dla populacji ogólnej).
Zgodnie z lokalnymi wytycznymi w analizowanym okresie, wykonywanie testów SARS-CoV-2 met. PCR ukierunkowane było na pacjentów z zapaleniem płuc wymagających hospitalizacji. Na potrzeby badania zdefiniowano grupę tzw. podejrzanych o zakażenie SARS-CoV-2 tzn. osób, które miały gorączkę i objawy ze strony układu oddechowego lub prezentowały powyższe objawy i miały możliwy kontakt z osobą zakażoną (n=95, 10% badanych ). W tej grupie zidentyfikowano 11 osób z potwierdzonym testem PCR zakażeniem SARS-CoV-2, 6 spośród nich to chorzy wymagający hospitalizacji, u których wystąpiły objawy ze strony płuc w przebiegu COVID-19.
Wszystkie potwierdzone przypadki dotyczyły osób dorosłych. Spośród 11 chorych – wyzdrowieli wszyscy, a tylko w jednym przypadku zaistniała konieczność hospitalizacji w oddziale intensywnej opieki medycznej. Decyzje o odstawieniu leczenia modyfikującego podejmowano indywidualnie w każdym przypadku. Porównując w badanej populacji osoby podejrzane o zakażenie i te bez objawów COVID-19 zaobserwowano, że u pacjentów leczonych anty- IL-6 oraz abataceptem najrzadziej występowały objawy odpowiadające infekcji SARS-CoV-2. IL-6 jest powiązana z tzw. burzą cytokinową, stąd autorzy badania wskazują na możliwość korzystnego wpływu leczenia anty-IL-6 w przypadku COVID-19. Nie odnotowano żadnego potwierdzonego przypadku w populacji pediatrycznej. Porównując badaną grupę do populacji ogólnej (zamieszkującej ten sam obszar administracyjny) nie wykazano istotnych różnic w częstości zachorowań (0,48% vs 0,58%, odpowiednio dla osób z chorobami reumatycznymi i dla populacji ogólnej).
