Czynniki złego rokowania w RZS

Wyniki analizy, dotyczące zarówno chorych z wczesnym, jak i przewlekłym rzs, potwierdzają niekorzystne znaczenie dla rokowania - obecności przeciwciał anty-CCP i zmian nadżerkowych kości. Chorzy ci, niezależnie od prowadzonego leczenia modyfikującego, mają częściej aktywną postać choroby, względem chorych seronegatywnych. W wymiarze praktycznym duża aktywność choroby bezpośrednio przekłada się na status społeczno-ekonomiczny chorych.

Dotychczas przeprowadzone badania podkreślają rolę klinicznych i laboratoryjnych objawów reumatoidalnego zapalenia stawów (rzs), których obecność związana jest z niekorzystnym rokowaniem i przebiegiem choroby. Należą do nich między innymi czynniki genetyczne, immunologiczne (obecność przeciwciał anty-CCP i czynnika reumatoidalnego (RF)), wczesne wystąpienie zmian destrukcyjnych stawów, duża aktywność choroby, obecność powikłań narządowych. Znaczenie czynników złego rokowania, podkreślają obowiązujące wytyczne leczenia rzs, wskazujące na konieczność intensyfikacji terapii w tej grupie chorych.

Wyniki oparte na analizie danych pochodzących z prospektywnego, badania obserwacyjnego - rejestr BWH/BRASS (Data from the Brigham and Women’s Hospital Rheumatoid Arthritis Sequential Study), gromadzącego chorych z rozpoznaniem rzs (ponad 1300 osób), wskazują, że u pacjentów seropozytywnych względem przeciwciał anty-CCP, blisko 3-krotnie częściej występują zmiany nadżerkowe powierzchni stawowych kości (OR 2,72). Chorzy z przeciwciałami anty-CCP i zmianami destrukcyjnymi kości, częściej natomiast mają aktywną postać choroby (oceniana wskaźnikiem DAS28(CRP)), częściej wymagają hospitalizacji oraz wymagają trwałego zaopatrzenia medycznego. Ponadto chorzy ci są istotnie częściej osobami niepracującymi zawodowo i niepełnosprawnymi.