Etanercept w leczeniu choroby zwyrodnieniowej stawów rąk

Wyniki przeprowadzonego badanie nie potwierdziły skuteczności leczenia etanerceptem postaci nadżerkowej choroby zwyrodnieniowej stawów rąk. Mimo wszystko wydaje się , że lek może mieć wpływ na przebieg choroby w miejscu aktywnego stanu zapalnego działając protekcyjnie na strefę podchrzestną kości.

Choroba zwyrodnieniowa (ChZS) jest powszechnym problemem zdrowotnym zwłaszcza wobec wydłużania się okresu życia ludzi w krajach wysoko rozwiniętych. Aktualnie możliwości terapeutyczne tej choroby są znacznie ograniczone w zakresie kontroli objawów chorobowych takich jak ból oraz progresji zmian strukturalnych prowadzących do niepełnosprawności. W przebiegu choroby w stawach, głównie w obrębie chrząstki i warstwy podchrzęstnej kości, powstają patologiczne zmiany degeneracyjne. Mimo iż w odróżnieniu od RZS w ChZS nie obserwuje się uogólnionego stanu zapalnego, jednak miejscowo w obrębie stawów widoczne są zmiany o charakterze synovitis, które prawdopodobne są przyczyną powstających trwałych uszkodzeń. Wobec tych spostrzeżeń i braku skutecznych metod terapii ChZS przeprowadzono randomizowane, roczne badanie kliniczne, którego celem była ocena skuteczności leczenia etanerceptem (inhibitor TNF alfa) choroby zwyrodnieniowej rąk (postać nadżerkowa). W badaniu brało udział 90 pacjentów, którzy losowo zostali zakwalifikowani do grupy z lekiem badanym (zastosowano połowę dawki stosowanej w RZS ze względów etycznych) lub do grupy kontrolnej. Z uwagi na mechanizm działania leku do badania kwalifikowano osoby z postacią nadżerkową choroby i zmianami zapalnymi w obrębie stawów. Skuteczność leczenia oceniano w oparciu o poprawę w zakresie odczuwanego przez chorego bólu. Choć w grupie z etanerceptem uzyskano większą poprawę dolegliwości różnice między grupami nie były istotne statystycznie. Ponadto analizowano zmiany strukturalne w badaniach obrazowych (rtg i MR) stwierdzając w grupie z etanerceptem remodeling zmian uwidocznionych w badaniu RTG oraz mniej ognisk uszkodzenia szpiku kostnego w badaniu MR. Po wyodrębnieniu do analizy stawów z aktywnym (w chwili włączenia do badania) procesem zapalnym wpływ leku na zmiany strukturalne był mocniej wyrażony.