Kwalifikacja chorych do leczenia inhibitorami TNF-α.
Autor: Alicja Kostecka
Data: 26.11.2019
Źródło: Reumatologia News
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Wprowadzenie leków biologicznych do leczenia ciężkich zapalnych chorób układu ruchu stanowiło przełom w reumatologii. Ich zastosowanie w terapii reumatoidalnego zapalenia stawów (RZS), zesztywniającego zapalenia stawów kręgosłupa (ZZSK), łuszczycowego zapalenia stawów kręgosłupa (ŁZS) i młodzieńczego idiopatycznego
zapalenia stawów (MIZS) pozwoliło na wydłużenie czasu przeżycia, poprawę jakości życia chorych oraz
zahamowanie postępu choroby.
zapalenia stawów (MIZS) pozwoliło na wydłużenie czasu przeżycia, poprawę jakości życia chorych oraz
zahamowanie postępu choroby.
Udowodniono, że leki biologiczne charakteryzują się większą skutecznością niż leki tradycyjne wytwarzane w drodze syntezy chemicznej, jednak ze względu na wysokie koszty wielu chorych miało ograniczony dostęp do nowoczesnej terapii.
Po wygaśnięciu ochrony patentowej na oryginalne leki biologiczne wprowadzono na rynek leki biopodobne, z którymi politycy wiążą nadzieje na obniżenie wydatków w systemie ochrony zdrowia.
Oczekuje się, że poprzez obniżenie cen leków zwiększy się liczba stosowanych terapii i poprawi się dostęp do leczenia. Wprowadzenie leków biologicznych stanowi jednocześnie wyzwanie dla tych reumatologów, którzy
dotychczas ich nie stosowali.
W Polsce leki biologiczne w chorobach reumatycznych są dostępne głównie w ramach tzw. programów lekowych. Leczenie biologiczne w ramach programów prowadzone jest w kilkudziesięciu ośrodkach w Polsce. Kwalifikacja odbywa się najczęściej w ramach hospitalizacji na oddziale reumatologii, a kontynuacja i monitorowanie leczenia w wybranych poradniach powiązanych ze szpitalem. Większość reumatologów pracujących w poradniach reumatologicznych nie prowadzi leczenia biologicznego. Dzięki obniżaniu cen leków biologicznych rośnie szansa na zwiększenie ich dostępności oraz liczby reumatologów ordynujących i monitorujących leczenie biologiczne.
W niniejszej pracy omówiono zasady leczenia w ramach programów lekowych na przykładzie najczęściej stosowanych inhibitorów TNF-α.
Więcej: www.termedia.pl/Kwalifikacja-chorych-na-choroby-reumatyczne-do-leczenia-inhibitorami-TNF-oraz-monitorowanie-terapii,104,38513,1,0.html
Po wygaśnięciu ochrony patentowej na oryginalne leki biologiczne wprowadzono na rynek leki biopodobne, z którymi politycy wiążą nadzieje na obniżenie wydatków w systemie ochrony zdrowia.
Oczekuje się, że poprzez obniżenie cen leków zwiększy się liczba stosowanych terapii i poprawi się dostęp do leczenia. Wprowadzenie leków biologicznych stanowi jednocześnie wyzwanie dla tych reumatologów, którzy
dotychczas ich nie stosowali.
W Polsce leki biologiczne w chorobach reumatycznych są dostępne głównie w ramach tzw. programów lekowych. Leczenie biologiczne w ramach programów prowadzone jest w kilkudziesięciu ośrodkach w Polsce. Kwalifikacja odbywa się najczęściej w ramach hospitalizacji na oddziale reumatologii, a kontynuacja i monitorowanie leczenia w wybranych poradniach powiązanych ze szpitalem. Większość reumatologów pracujących w poradniach reumatologicznych nie prowadzi leczenia biologicznego. Dzięki obniżaniu cen leków biologicznych rośnie szansa na zwiększenie ich dostępności oraz liczby reumatologów ordynujących i monitorujących leczenie biologiczne.
W niniejszej pracy omówiono zasady leczenia w ramach programów lekowych na przykładzie najczęściej stosowanych inhibitorów TNF-α.
Więcej: www.termedia.pl/Kwalifikacja-chorych-na-choroby-reumatyczne-do-leczenia-inhibitorami-TNF-oraz-monitorowanie-terapii,104,38513,1,0.html
