Mniejsza skuteczność zabiegów wspomaganego rozrodu u pacjentek z RZS

Reumatoidalne zapalenie stawów jest najczęstszą chorobą reumatyczną dotycząca w przeważającej liczbie kobiet i rozpoczyna się zwykle w wieku prokreacyjnym. Niektóre obserwacje wskazują, że u pacjentek z RZS mogą wystąpić trudności z zachodzeniem w ciążę. Jaka jest zatem skuteczność zabiegów wspomaganego rozrodu w tej grupie?

Duńscy naukowcy dokonali analizy narodowych rejestrów transferu zarodków w okresie 01.01.1994 do 30.06.2018. W tym czasie odnotowali 1149 transferów zarodków u kobiet z RZS oraz 198 941- u kobiet bez RZS. Wskaźnik ryzyka żywych urodzeń dla kobiet z RZS względem kobiet bez RZS wyliczono na 0,78, natomiast wskaźnik ciąży potwierdzonej oznaczeniami biochemicznymi i objawami klinicznym wyniósł 0,81. Zalecenie stosowania glikokortykoteroidów przed planowanym zabiegiem zwiększało szanse na ciąże: aOR 1.32. Według autorów jest to pierwsza praca poruszająca problematykę zabiegów wspomaganego rozrodu w RZS. W oparciu o dokonane wyliczenia stwierdzono, iż u kobiet z RZS po zabiegu transferu zarodka odsetek żywych urodzeń jest mniejszy niż w populacji kobiet bez RZS i ma to związek z trudnościami w implantacji zarodka, ale dokładne przyczyny i patomechanizm tej zależności nie jest jasny. Stosowanie glikokortykosteroidów przed zabiegiem może działać korzystnie, jednak potrzebnych jest więcej badań/obserwacji które potwierdzą taką zależność. Leczone technikami wspomaganego rozrodu (zapłodnienie in vitro) kobiety z RZS powinny uzyskać informację, że szansa na powodzenie jest u nich mniejsza niż u innych kobiet.