Podobieństwa i różnice w obrazie klinicznym ZZSK i osiowej postaci ŁZS
Autor: Alicja Kostecka
Data: 29.03.2017
Źródło: Jadon DR, Sengupta R, Nightingale A, Lindsay M, Korendowych E, Robinson G, Jobling A, Shaddick G, Bi J, Winchester R, Giles JT, McHugh NJ.
Postać osiowa łuszczycowego zapalenia stawów, określana jest również jako łuszczycowa spondyloartropatia zapalna (ŁSpA) i łączy objawy dwóch jednostek chorobowych: łuszczycowego zapalenie stawów (ŁZS) oraz zesztywniającego zapalenia stawów (ZZSK) tj. zapalenie stawów osiowych, obwodowych i entezopatie.
W jednoośrodkowym badaniu prospektywnym analizowano dane 201 chorych z rozpoznaniem ŁZS i 201 chorych z SpA. Na podstawie obrazów radiologicznych w grupie badanej rozpoznano u 118 chorych ŁSpA, u 127 ŁZS z zajęciem wyłącznie stawów obwodowych, natomiast u 157- ZZSK.
W ŁSpA względem ZZSK w badaniach radiograficznych częściej stwierdzano zapalenie stawów kręgosłupa bez zapalenia stawów krzyżowo-biodrowych i zwykle obserwowane zmiany związane były z występowanie określonych dolegliwości. Natomiast w ZZSK częściej odnotowywano ankylozę stawów krzyżowo-biodrowych, a kręgi połączone były mostami kostnymi. W grupie ŁZS czynnikami związanymi z wystąpieniem postaci osiowej (ŁSpA) były: obecność antygenu HLAB27, młodszy wiek w chwili wystąpienia zapalenia stawów, nasilenie zmian łuszczycowych paznokci o charakterze onycholizy, objawy zapalenia stawów osiowych oraz nieswoiste zapalenia jelit. Aktywność choroby mierzona różnymi ustandaryzowanymi narzędziami, ocena sprawności (HAQ) i ruchomości kręgosłupa (BASMI) były podobne w dwóch grupach ze spondyloartropatiami osiowymi, pomimo że zmiany radiologiczne były mniej nasilone w ŁSpA. Zajęcie stawów obwodowych, które występowało u 74% chorych z ŁSpA mogło mieć wpływ przynajmniej na niektóre z tych pomiarów.
W badanej grupie chorych (wyselekcjonowanych z jednego ośrodka z rozpoznaniami ŁZS lub ZZSK) 24% spełniało jednocześnie kryteria rozpoznania ŁZS (wg CASPAR) oraz ZZSK (spełnione zmodyfikowane kryteria nowojorskie z 1987 roku). Autorzy badania uważają, że podłoże genetyczne może warunkować określony przebieg ŁZS, czemu zamierzają poświęcić więcej uwagi w kolejnych swoich badaniach.
W jednoośrodkowym badaniu prospektywnym analizowano dane 201 chorych z rozpoznaniem ŁZS i 201 chorych z SpA. Na podstawie obrazów radiologicznych w grupie badanej rozpoznano u 118 chorych ŁSpA, u 127 ŁZS z zajęciem wyłącznie stawów obwodowych, natomiast u 157- ZZSK.
W ŁSpA względem ZZSK w badaniach radiograficznych częściej stwierdzano zapalenie stawów kręgosłupa bez zapalenia stawów krzyżowo-biodrowych i zwykle obserwowane zmiany związane były z występowanie określonych dolegliwości. Natomiast w ZZSK częściej odnotowywano ankylozę stawów krzyżowo-biodrowych, a kręgi połączone były mostami kostnymi. W grupie ŁZS czynnikami związanymi z wystąpieniem postaci osiowej (ŁSpA) były: obecność antygenu HLAB27, młodszy wiek w chwili wystąpienia zapalenia stawów, nasilenie zmian łuszczycowych paznokci o charakterze onycholizy, objawy zapalenia stawów osiowych oraz nieswoiste zapalenia jelit. Aktywność choroby mierzona różnymi ustandaryzowanymi narzędziami, ocena sprawności (HAQ) i ruchomości kręgosłupa (BASMI) były podobne w dwóch grupach ze spondyloartropatiami osiowymi, pomimo że zmiany radiologiczne były mniej nasilone w ŁSpA. Zajęcie stawów obwodowych, które występowało u 74% chorych z ŁSpA mogło mieć wpływ przynajmniej na niektóre z tych pomiarów.
W badanej grupie chorych (wyselekcjonowanych z jednego ośrodka z rozpoznaniami ŁZS lub ZZSK) 24% spełniało jednocześnie kryteria rozpoznania ŁZS (wg CASPAR) oraz ZZSK (spełnione zmodyfikowane kryteria nowojorskie z 1987 roku). Autorzy badania uważają, że podłoże genetyczne może warunkować określony przebieg ŁZS, czemu zamierzają poświęcić więcej uwagi w kolejnych swoich badaniach.
