Podobna skuteczność udenafilu i amlodypiny w terapii wtórnego objawu Raynaud

Wtórny objaw Raynaud (OR), charakterystyczny m.in. dla twardziny układowej, występuje w przebiegu wielu układowych chorób tkanki łącznej. Leżący u podłoża odwracalny skurcz drobnych naczyń tętniczych, może prowadzić do niedokrwienia i w konsekwencji zmian troficznych skóry.

Wśród leków mających podstawowe zastosowanie w terapii OR są leki rozszerzające naczynia krwionośne: blokery kanałów wapniowych, dożylne prostanoidy (np. iloprost), czy inhibitory fosfodiesterazy 5 (PDE5, np. sildenafil), wśród innych leków wymieniane są również: prazosyna, lozartan, preparaty nitrogliceryny do stosowania miejscowego. Na łamach miesięcznika Rheumatology opublikowano wyniki badania porównującego skuteczność nowego inhibitora PDE5 - udenafilu z amlodypiną, w leczeniu wtórnego OR. W podwójnie zaślepionym, randomizowanym badaniu klinicznym oceniano częstość kolejnych napadów OR, ich ciężkość, czas trwania, obecność zmian troficznych, HAQ, a także zmiany temperatury i przepływu krwi w naczyniach ręki (metodą termografii oraz metodą Dopplera). Według protokołu badania stosowano udenafil w dawce 100mg/d oraz amlodypinę 10mg/d przez okres 4 tygodni. Po tym okresie i czasie potrzebnym do wypłukania leku (wash-out), w grupie otrzymującej udenafil włączano amlodypinę i odwrotnie (badanie w układzie naprzemiennym). Oba leki wykazały podobną skuteczność w zmniejszaniu częstości kolejnych epizodów OR. Skuteczność porównywanych leków była podobna w zakresie wszystkich poddanych analizie punktów końcowych, za wyjątkiem wpływu na przepływy w naczyniach mikrokrążenia, gdzie zastosowanie udenafilu związane było z istotnie korzystniejszym efektem działania. Grupę badaną stanowiło 29 chorych z rozpoznaniem twardziny układowej (dSSc n=17, lSSc n=3), mieszanej choroby tkanki łącznej (n=3) oraz zespołu Sjoegrena (n=3). Jak wskazują wcześniejsze wyniki badań, nie wszystkie inhibitory PDE5 mają jednakowy profil działania w odniesieniu do OR. Korzystny wpływ sildenafilu (na częstość i przebieg epizodów OR oraz na przepływy naczyniowe), nie potwierdził się w przypadku np. tadalafilu. Stąd udenafil może stać się nową opcją w terapii wtórnego OR. Lek był dobrze tolerowany, wśród działań niepożądanych najczęściej obserwowano rumień twarzy i obrzęk twarzy, silne bóle mięśniowe (ostatnie przy stosowaniu dawki 200mg/d).