Projekt listy refundacyjnej 75Plus bez denosumabu.
Autor: Marta Koblańska
Data: 24.08.2018
Źródło: MZ/MK
Czy seniorzy zostaną pozbawieni skutecznej metody zapobiegania złamaniom kości ? Najbardziej dziwi brak tego leku na liście 75+, gdzie był dostępny nieodpłatnie dla osób powyżej 75 roku życia, w zapobieganiu drugiemu i kolejnym złamaniom na tle osteoporozy.
W opublikowanym projekcie listy leków refundowanych, która ma obowiązywać od 1 września br zabrakło denosumabu, przeciwciała monoklonalnego stosowanego w leczeniu osteoporozy i profilaktyce złamań na jej tle. Najbardziej dziwi brak tego leku na liście 75+, gdzie był dostępny nieodpłatnie dla osób powyżej 75 roku życia, w zapobieganiu drugiemu i kolejnym złamaniom na tle osteoporozy. Wprowadzenie denosumabu na listę 75plus spotkało się z uznaniem lekarzy reumatologów i geriatrów, a także było uważane za przejaw odpowiedzialnego, nowoczesnego kształtowania polityki senioralnej państwa, którego społeczeństwo gwałtownie się starzeje.
Osteoporoza to choroba charakteryzująca się pogorszeniem jakości kości. Jej nazwa oznacza „porowatą kość”. Jest to przewlekłe, upośledzające schorzenie, dotykające przede wszystkim kobiet po menopauzie, które sprawia, że kości stają się kruche jak porcelana. Wiąże się to z podwyższonym ryzykiem złamań – ważną przyczyną funkcjonalnej niepełnosprawności, zwłaszcza wśród osób w podeszłym wieku. Konsekwencje złamań osteoporotycznych są groźne i niedoceniane. Stanowią przyczynę nie tylko niesprawności, ale kalectwa a nawet śmierci.
Zapobieganie złamaniom z powodu osteoporozy sprzyja utrzymywaniu samodzielności i sprawności osób w podeszłym wieku, jest ważnym elementem polityki senioralnej, zwłaszcza w krajach gdzie demograficzne procesy starzenia się społeczeństw przebiegają szybko. W Polsce starzenie się społeczeństwa przebiega wyjątkowo szybko – odsetek ludności w wieku 80 lat i więcej zwiększy się w latach 2010-2035 ponad dwukrotnie. Wydaje się, że należałoby zrobić wszystko, aby ci seniorzy jak najdłużej mogli zadbać sami o siebie, zamiast stanowić obciążenie dla systemu opieki społecznej czy własnych rodzin.
Osteoporoza to choroba charakteryzująca się pogorszeniem jakości kości. Jej nazwa oznacza „porowatą kość”. Jest to przewlekłe, upośledzające schorzenie, dotykające przede wszystkim kobiet po menopauzie, które sprawia, że kości stają się kruche jak porcelana. Wiąże się to z podwyższonym ryzykiem złamań – ważną przyczyną funkcjonalnej niepełnosprawności, zwłaszcza wśród osób w podeszłym wieku. Konsekwencje złamań osteoporotycznych są groźne i niedoceniane. Stanowią przyczynę nie tylko niesprawności, ale kalectwa a nawet śmierci.
Zapobieganie złamaniom z powodu osteoporozy sprzyja utrzymywaniu samodzielności i sprawności osób w podeszłym wieku, jest ważnym elementem polityki senioralnej, zwłaszcza w krajach gdzie demograficzne procesy starzenia się społeczeństw przebiegają szybko. W Polsce starzenie się społeczeństwa przebiega wyjątkowo szybko – odsetek ludności w wieku 80 lat i więcej zwiększy się w latach 2010-2035 ponad dwukrotnie. Wydaje się, że należałoby zrobić wszystko, aby ci seniorzy jak najdłużej mogli zadbać sami o siebie, zamiast stanowić obciążenie dla systemu opieki społecznej czy własnych rodzin.
