Specjalizacje, Kategorie, Działy
123RF

Rokowanie po przeszczepieniu płuc u chorych na układowe choroby tkanki łącznej

Udostępnij:
W badaniu nie wykazano istotnych różnic w 5-letnim przeżyciu po zabiegu transplantacji płuc w populacji chorych na CTD-ILD i IPF.
Wyniki retrospektywnego badania przeprowadzonego w Chinach nie wykazały różnic w przeżywalności oraz powikłaniach po przeszczepie płuc pomiędzy chorymi ze śródmiąższową chorobą płuc związaną z układową chorobą tkanki łącznej (connective tissue disease-related interstitial lung disease – CTD-ILD) z towarzyszącym lub nietętniczym nadciśnieniem płucnym (pulmonary arterial hypertension – PAH) a chorymi z rozpoznaniem idiopatycznego włóknienia płuc (idiopathic pulmonary fibrosis – IPF).

Badaniem objęto 31 osób z CTD-ILD i 98 z IPF. W grupie z CTD-ILD najwięcej było chorych na toczeń układowy (9/31). Zmiany śródmiąższowe w CTD-ILD obejmowały najczęściej NSIP (nonspecific interstitial pneumonia) i UIP (usual interstitial pneumonia), rzadziej OP (organising pneumonia) i FNIP (fibrotic nonspecific interstitial pneumonia).

Średni okres obserwacji w ramieniu CTD-ILD wynosił 31,1 miesiąca, a w ramieniu IPF 27,2 miesiąca. W obu badanych grupach wykazano istotną poprawę w zakresie badań czynnościowych płuc (FVC%, DLCO%) oraz wydolności wysiłkowej (6MWT), w stosunku do oceny przed przeszczepieniem. Grupy nie różniły się istotnie pod względem poprawy w zakresie FVC%, DLCO% i 6MWT ocenianej po roku od procedury.

W pierwszym miesiącu po przeszczepieniu płuc obserwowano większą częstość przypadków pierwotnej niewydolności przeszczepionego narządu (primary graft dysfunction – PGD) u chorych z rozpoznaniem CTD-ILD, w porównaniu z IPF (90,3% vs 70,4%). Nie obserwowano jednak większej śmiertelności z powodu PDG pomiędzy analizowanymi grupami pacjentów (6,5% vs 6,1%, odpowiednio CTD-ILD i IPF). Ponadto nie wykazano istotnych różnic w śmiertelności niezależnie od przyczyny w okresie 3 miesięcy po zabiegu przeszczepienia, liczby dni pobytu na oddziale intensywnej opieki medycznej oraz długości hospitalizacji.

Najczęstszą przyczyną CTD-PAH (oraz ILD) w badanej populacji chorych na układowe choroby tkanki łącznej był toczeń układowy, przeciwnie do danych pochodzących z Europy, gdzie główną przyczyną PAH była twardzina układowa.

Opracowanie dr n. med. Marta Madej

 
Patronat naukowy portalu
prof. dr hab. Piotr Wiland – kierownik Katedry i Kliniki Reumatologii i Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu
 
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.