Rola pomiaru stężenia IgG4 w surowicy w diagnostyce choroby związanej z IgG4.
Autor: Katarzyna Bakalarska
Data: 19.12.2014
Źródło: The diagnostic utility of serum IgG4 concentrations in IgG4-related disease. Carruthers MN, Khosroshahi A, Augustin T, Deshpande V, Stone JH. Ann Rheum Dis. 2015 Jan;74(1):14-8.
Kategorie:
Reumatoidalne zapalenie stawów
Spondyloartropatie
Reumatologia wieku dziecięcego
Zespoły bólowe kręgosłupa
Toczeń rumieniowaty układowy
Twardzina układowa
Osteoporoza
Rehabilitacja
Inne układowe choroby tkanki łącznej
Krystalopatie
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności Choroba związana z IgG4 jest nową, rzadką jednostką chorobową. Niekiedy obraz kliniczny choroby może przypominać zespół Sjögrena. Reumatolog może spotkać się z tym problemem w swojej codziennej praktyce.
Choroba związana z IgG4 (IgG4-related disease, IgG4-RD) jest autoimunnologiczną chorobą zapalną prowadząca do włóknienia i zaburzenia funkcji zajętych narządów. Najczęściej zmiany zlokalizowane są w trzustce, przestrzeni zaotrzewnowej, gruczołach ślinowych, płucach, nerkach, węzłach chłonnych, ale możliwe są również inne lokalizacje. Diagnostyka choroby oparta jest w dużej mierze o badanie histopatologiczne, w którym typowy obraz obejmuje: nacieki z limfocytów i plazmocytów z obecnością komórek plazmatycznych IgG4, promieniste włóknienie (obraz szprych w kole), włóknienie śródnaczyniowe, nacieki eozynofilowe. Do kryteriów rozpoznania IgG4-RD należy zwiększone stężenie IgG4 w surowicy krwi. Celem omawianej pracy było zbadanie przydatności pomiaru stężenia IgG4 w surowicy w rozpoznawaniu IgG4-RD.
Badanie zostało przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych i było oparte o analizę danych medycznych (obraz kliniczny, diagnoza, przyczyny wykonywania oznaczenia) 190 pacjentów, u których stwierdzono podwyższone stężenie IgG4 oraz odpowiednio dobranej grupy 190 pacjentów, u których wynik badania był prawidłowy. W badanej grupie 380 osób u 72 postawiono pewne lub prawdopodobne rozpoznanie IgG4-RD. Wśród tych osób u 65 stężenie IgG4 było podwyższone (>135mg/dL); czułość badania wynosiła 90%. W grupie 308 osób bez rozpoznania IgG4-RD u 125 osób stwierdzono zwiększone stężenie IgG4, specyficzność oznaczenia- 60%. Negatywna wartość predykcyjna stężenia IgG4 wyniosła 96%, ale pozytywna wartość predykcyjna tylko 34%. Dodatkowy test polegający na wyliczeniu stosunku stężenia IgG4/stężenia całkowitego IgG nie przyczynił się istotnie do poprawy użyteczności tego oznaczenia.
Na podstawie uzyskanych wyników badania autorzy przestrzegają przed stawianiem rozpoznania choroby związanej z IgG4 głównie w oparciu o wartość stężenia IgG4.
Badanie zostało przeprowadzone w Stanach Zjednoczonych i było oparte o analizę danych medycznych (obraz kliniczny, diagnoza, przyczyny wykonywania oznaczenia) 190 pacjentów, u których stwierdzono podwyższone stężenie IgG4 oraz odpowiednio dobranej grupy 190 pacjentów, u których wynik badania był prawidłowy. W badanej grupie 380 osób u 72 postawiono pewne lub prawdopodobne rozpoznanie IgG4-RD. Wśród tych osób u 65 stężenie IgG4 było podwyższone (>135mg/dL); czułość badania wynosiła 90%. W grupie 308 osób bez rozpoznania IgG4-RD u 125 osób stwierdzono zwiększone stężenie IgG4, specyficzność oznaczenia- 60%. Negatywna wartość predykcyjna stężenia IgG4 wyniosła 96%, ale pozytywna wartość predykcyjna tylko 34%. Dodatkowy test polegający na wyliczeniu stosunku stężenia IgG4/stężenia całkowitego IgG nie przyczynił się istotnie do poprawy użyteczności tego oznaczenia.
Na podstawie uzyskanych wyników badania autorzy przestrzegają przed stawianiem rozpoznania choroby związanej z IgG4 głównie w oparciu o wartość stężenia IgG4.
