Ryzyko choroby Alzheimera a przewlekłe stosowanie chlorochiny/hydrksychlorochiny w układowych chorobach tkanki łącznej

W badaniach dotyczących patofizjologii choroby Alzheimera zaobserwowano, że blokowanie autofagii sprzyja odkładaniu się w mózgu nieprawidłowych białek (płytki amyloidowe), a stosowanie chlorochiny w eksperymentach powodowało hamowanie rozkładu tego białka.

Autofagia jest zjawiskiem zachodzącym w każdej żywej komórce, polega na trawieniu zużytych, uszkodzonych czy niepotrzebnych fragmentów komórki w celu uzyskania endogennej energii. Hydroksychorochina i chlorochina (HCQ/CQ) są inhibitorami procesu autofoagii. W dotychczasowych badaniach sugerowano związek miedzy stosowaniem chlorochiny u chorych na reumatoidalne zapalenie stawów a zwiększeniem ryzyka demencji, aczkolwiek podobne zależności obserwowano także u stosujących metotreksat i sulfasalazynę.

Na podstawie danych z bazy THIN (dane gromadzone w praktykach lekarzy rodzinnych w Wielkiej Brytani) obejmujących okres 01.1990-12.2016 oraz populację ponad 12 mln mieszkańców tego kraju grupa naukowców badała związek stosowania HCQ/CQ w leczeniu układowych chorób tkanki łącznej z zachorowaniami na chorobę Alzheimera. Wyłoniono grupę 11550 chorych stosujących HCQ/CQ przez ponad rok, następnie 4873 osób stosujących HCQ/CQ przez mniej niż 1 rok oraz odpowiednio dobraną grupę kontrolną (z rozpoznaniem UChTŁ niestosujących HCQ/CQ). Ekspozycja na (HCQ/CQ) nie była związana ze zwiększeniem ryzyka zachorowania na chorobę Alzheimera, nie wykazano również istotności statystycznej w analizie z uwzględnieniem czasu stosowania leku jak i jego dawki kumulacyjnej. Ryzyko wystąpienie otępienia naczyniowego, jak również innych rodzajów otępienia było podobne w każdej z badanych grup.

W badanym okresie wśród chorych z UChTŁ odnotowano 3779 (8%) zgonów. Ryzyko zgonu było istotnie statystycznie niższe w grupie stosującej przewlekle HCQ/CQ w wieku poniżej 70 l