SNAPS – o tym warto pamiętać

Obraz kliniczny choroby jest analogiczny jak w przypadku klasycznego zespołu antyfosfolipidowego (APS), nie stwierdza się w nim jednak typowych przeciwciał: antykoagulanta tocznia (LA), przeciwciał antykardiolipinowych (aCL) oraz przeciwciał przeciwko beta2-glikoproteinie I (anti-β2GPI).

Pierwsze doniesienia dotyczące SNAPS (seronegative antiphospholipid syndrome) tzw. seronegatywnego zespołu antyfosfolipidowego sięgają 2003 roku. Obraz kliniczny choroby jest analogiczny jak w przypadku klasycznego zespołu antyfosfolipidowego (APS), nie stwierdza się w nim jednak typowych przeciwciał: antykoagulanta tocznia (LA), przeciwciał antykardiolipinowych (aCL) oraz przeciwciał przeciwko beta2-glikoproteinie I (anti-β2GPI). Nazwa "seronegatywny" może jednak być myląca. Doniesienia wskazują, że znaczenie mogą mieć inne przeciwciała, nie zdefiniowane jako charakterystyczne markery choroby w obowiązujących kryteriach z Sapporo i nieoznaczane w sposób rutynowy. Znaczenie kliniczne tych przeciwciał nie jest wpełni poznane i wymaga szeregu badań klinicznych, laboratoryjnych, a także standaryzacji oznaczeń. Aktualnie największe znaczenie wydają się mieć przeciwciała przeciwko:
1. PE – fosfatydyloetanolaminie
2. białkom osoczowym wiążącym fosfolipidy
3. kompleksom białkowo-fosfolipidowym (wimentyna/kardiolipina) oraz anionowym fosfolipidom innym niż kardiolipina.