123RF
Stosowanie antagonistów witaminy K ma niekorzystny wpływ na ryzyko występowania choroby zwyrodnieniowej stawów
Redaktor: Iwona Konarska
Data: 28.04.2021
Źródło: 1. Loeser RF, Berenbaum F, M Kloppenburg Vitamin K and osteoarthritis: is there a link? Ann Rheum Dis. May 2021, 80 (5) 547-549;
2. Ballal P, Peloquin C, Boer CG, Neogi T Warfarin use and risk of knee and hip replacements Ann Rheum Dis. May 2021, 80 (5): 605-609;
3. Boer CG, Szilagyi I, Nguyen LN, Tuhina Neogi T, Meulenbelt I, Ikram MA, Uitterlinden AG, Bierma-Zeinstra S, Stricker BH, van Meurs JB Vitamin K antagonist anticoagulant usage is associated with increased incidence and progression of osteoarthritis Ann Rheum Dis. May 2021, 80 (5): 598-604;
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Witamina K jest przede wszystkim znana ze swojej roli w procesie krzepnięcia krwi. Warfaryna i acenokumarol - powszechnie stosowane leki antykoagulacyjne blokują przekształcanie witaminy K do jej aktywnej zredukowanej formy, która jest kofaktorem ważnej reakcji polegającej na posttranslacyjnej karboksylacji reszt kwasu glutaminowego (czyli wytworzenia kwasu gammakarboksyglutaminowego- GLA).
Czynniki krzepnięcia II, XII, IX, X, białko S i C są nazywane białkami zależnymi od witaminy K gdyż zawierają reszty GLA zdolne do wiązania jonów wapnia. Również w tkance kostnej znajdują się białka wymagające udziału witaminy K do uzyskania właściwej struktury, wśród nich najczęściej wymienia się: MGP (białko GLA macierzy kostnej, matrix GLA protein), GRP (białko bogate w grupy GLA, GLA rich protein), Gas-6, osteokalcyna. Wpływ białek zależnych od witaminy K na funkcję stawów nie jest dokładnie poznany.
Badania eksperymentalne wskazują, iż niedobory witaminy K mogą być związane z zaburzeniami wapnienia chrząstek i łąkotek, hypertrofią chondrocytów, podchrzęstną sklerotyzacją kości.
W analizie danych pochodzących od lekarzy podstawowej opieki w Wielkiej Brytanii stwierdzono, iż chorzy z rozpoznaniem migotania przedsionków stosujący warfarynę mieli 1,59 razy większe ryzyko ednoprotezoplastyki biodra lub kolana w porównaniu z pacjentami stosującymi doustne antykoagulanty nowej generacji (NOAC- novel oral anticoagulants). Ponadto stwierdzono, iż również czas ekspozycji miał znaczenie, gdyż stosowanie warfinu >1 roku zwiększało ryzyko wykonania endoprotezoplastyki stawu w porównaniu z pacjentami, u których czas leczenia wynosił <1 roku.
W badaniu przeprowadzonym przez Boer i wsp. progresję choroby zwyrodnieniowej biodra oraz kolana oceniano na podstawie badań radiograficznych w grupie kohortowej (Rotterdam Study). Stosowanie acenokumarolu zwiększało ryzyko progresji lub wystąpienia choroby zwyrodnieniowej biodra i kolana 2,5 razy. Dodatkowo w badaniu tym dowiedziono, iż wzrost ryzyka dotyczy osób, u których stwierdzano pewne warianty genowe związane z zaburzeniami metabolizmu witaminy K lub białka MGP.
Na podstawie powyżej wspomnianych publikacji naukowcy stwierdzili, iż zalecając stosowanie antagonistów witaminy K należy uwzględnić ryzyko progresji lub wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawów i dlatego warto rozważyć alternatywne leczenie przeciwkrzepliwe lekiem z grupy NOAC. Konieczne jest przeprowadzenie randomizowanych badań klinicznych, które jednoznacznie pozwolą stwierdzić, czy suplementacja witaminy K u osób z niedoborem może przynieść korzyści w kontekście choroby zwyrodnieniowej stawów, która jest tak bardzo powszechnym problemem zdrowotnym na całym świecie i dla której ciągle brakuje skutecznych metod terapii.
Opracowanie: Ewa Madej
Badania eksperymentalne wskazują, iż niedobory witaminy K mogą być związane z zaburzeniami wapnienia chrząstek i łąkotek, hypertrofią chondrocytów, podchrzęstną sklerotyzacją kości.
W analizie danych pochodzących od lekarzy podstawowej opieki w Wielkiej Brytanii stwierdzono, iż chorzy z rozpoznaniem migotania przedsionków stosujący warfarynę mieli 1,59 razy większe ryzyko ednoprotezoplastyki biodra lub kolana w porównaniu z pacjentami stosującymi doustne antykoagulanty nowej generacji (NOAC- novel oral anticoagulants). Ponadto stwierdzono, iż również czas ekspozycji miał znaczenie, gdyż stosowanie warfinu >1 roku zwiększało ryzyko wykonania endoprotezoplastyki stawu w porównaniu z pacjentami, u których czas leczenia wynosił <1 roku.
W badaniu przeprowadzonym przez Boer i wsp. progresję choroby zwyrodnieniowej biodra oraz kolana oceniano na podstawie badań radiograficznych w grupie kohortowej (Rotterdam Study). Stosowanie acenokumarolu zwiększało ryzyko progresji lub wystąpienia choroby zwyrodnieniowej biodra i kolana 2,5 razy. Dodatkowo w badaniu tym dowiedziono, iż wzrost ryzyka dotyczy osób, u których stwierdzano pewne warianty genowe związane z zaburzeniami metabolizmu witaminy K lub białka MGP.
Na podstawie powyżej wspomnianych publikacji naukowcy stwierdzili, iż zalecając stosowanie antagonistów witaminy K należy uwzględnić ryzyko progresji lub wystąpienia choroby zwyrodnieniowej stawów i dlatego warto rozważyć alternatywne leczenie przeciwkrzepliwe lekiem z grupy NOAC. Konieczne jest przeprowadzenie randomizowanych badań klinicznych, które jednoznacznie pozwolą stwierdzić, czy suplementacja witaminy K u osób z niedoborem może przynieść korzyści w kontekście choroby zwyrodnieniowej stawów, która jest tak bardzo powszechnym problemem zdrowotnym na całym świecie i dla której ciągle brakuje skutecznych metod terapii.
Opracowanie: Ewa Madej
