Współpraca reumatologa i lekarza rodzinnego w rehabilitacji pacjentów z chorobami reumatycznymi

Pacjenci z chorobami reumatycznymi stanowią coraz liczniejszą grupę chorych zgłaszających się do gabinetu lekarza rodzinnego. Trudności wiążące się z długim okresem oczekiwania na wizytę specjalistyczną – zarówno reumatologiczną, jak i rehabilitacyjną, wymagają niejednokrotnie od lekarza rodzinnego konieczności pilnego wdrożenia działań diagnostyczno-terapeutycznych.

Zalecana aktualnie strategia postępowania rehabilitacyjnego oparta jest na psychospołecznym modelu funkcjonowania, niepełnosprawności i zdrowia, którego istotą jest zależność między funkcjonowaniem (funkcje i struktury ciała), aktywnością i uczestnictwem pacjenta w społeczeństwie a stanem klinicznym, czynnikami osobowymi i środowiskowymi.

W realizacji założeń tego modelu przyjętego przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) ogromne znaczenie przypisuje się zespołowi rehabilitacyjnemu, którego uczestnikami są przedstawiciele wielu dyscyplin nie tylko medycznych, lecz także pozamedycznych oraz innym działaniom obejmującym m.in. programy edukacyjne
i zdrowotne, które wymagają jeszcze standaryzacji i powszechnego udostępnienia.

Przed wdrożeniem postępowania rehabilitacyjnego niezbędna jest wnikliwa diagnostyka mająca na celu ustalenie rozpoznania, aktywności i dynamiki procesu chorobowego, a także wydolności narządów wewnętrznych i ewentualnych przeciwwskazań do zastosowania określonych metod postępowania rehabilitacyjnego. Zadania te należą do specjalisty reumatologa.

Lekarz rodzinny powinien jak najwcześniej skierować chorego do specjalisty w celu diagnostyki oraz wdrożenia postępowania rehabilitacyjnego.
Więcej:rehabilitacja wspołpraca.pdf