Zalecenia dotyczące szczepień ochronnych u pacjentów leczonych immunosupresyjnie
Autor: Alicja Kostecka
Data: 22.07.2019
Źródło: Vaccination Guidelines for Patients with Immune-mediated Disorders Taking ImmunosuppressiveTherapies: Executive Summary. J Rheumatol. 2019 Jul;46(7):751-754
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
Na łamach The Journal of Rheumatology opublikowano podsumowanie wytycznych dotyczących prowadzenia szczepień ochronnych w populacji pacjentów z chorobami immunologicznymi, leczonych immunosupresyjnie (w tym lekami biologicznymi).
Wytyczne sformułowane w postaci 13 zaleceń, opracowane zostały przez kanadyjskie wielodyscyplinarne gremium ekspertów specjalizujących się w dermatologii, gastroenterologii, reumatologii oraz chorobach zakaźnych. Oparto je na analizie publikacji pochodzących z baz danych PubMed, Embase oraz MEDLINE w okresie 2009-2017. W zaleceniach zwrócono uwagę na ocenę statusu immunologicznego pacjenta i wykonanie zalecanych szczepień przed rozpoczęciem leczenia immunosupresyjnego (o ile to możliwe). W przypadku szczepionek inaktywowanych zaleca się wykonanie szczepień na co najmniej 2 tygodnie przed rozpoczęciem leczenia. Natomiast jeżeli szczepienie (szczepionką inaktywowaną) wykonywane jest w trakcie leczenia immunosupresyjnego, nie zaleca się przerywania terapii.
W przypadku żywej atenuowanej szczepionki przeciwko Herpes zoster okres pomiędzy wykonaniem szczepienia, a rozpoczęciem immunosupresji powinien wynosić co najmniej 2-4 tygodnie. Powyższe szczepienie może być również wykonane w trakcie leczenia immunosupresyjnego, jednak preferowana jest wówczas szczepionka podjednostkowa. W przypadkach żywych atenuowanych szczepionek innych niż Herpes zoster eksperci proponują dostosowanie okresu między szczepieniem, a rozpoczęciem leczenia immunosupresyjnego, do czasu trwania poszczepiennej wiremii. Stosowanie szczepionek żywych w trakcie leczenia immunosupresyjnego stanowi sytuację szczególną i wymaga w każdym przypadku indywidualnego rozpatrzenia stosunku korzyści do ryzyka.
Osobne zalecenia poświęcono prowadzeniu szczepień u dzieci matek otrzymujących leczenie immunosupresyjne w trzecim trymestrze ciąży. U dzieci tych eksperci zalecają prowadzenie szczepień szczepionkami inaktywowanymi, MMR (skojarzona szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce) oraz przeciwko varicella zgodnie z obowiązującym kalendarzem szczepień.
W przypadku żywej atenuowanej szczepionki przeciwko Herpes zoster okres pomiędzy wykonaniem szczepienia, a rozpoczęciem immunosupresji powinien wynosić co najmniej 2-4 tygodnie. Powyższe szczepienie może być również wykonane w trakcie leczenia immunosupresyjnego, jednak preferowana jest wówczas szczepionka podjednostkowa. W przypadkach żywych atenuowanych szczepionek innych niż Herpes zoster eksperci proponują dostosowanie okresu między szczepieniem, a rozpoczęciem leczenia immunosupresyjnego, do czasu trwania poszczepiennej wiremii. Stosowanie szczepionek żywych w trakcie leczenia immunosupresyjnego stanowi sytuację szczególną i wymaga w każdym przypadku indywidualnego rozpatrzenia stosunku korzyści do ryzyka.
Osobne zalecenia poświęcono prowadzeniu szczepień u dzieci matek otrzymujących leczenie immunosupresyjne w trzecim trymestrze ciąży. U dzieci tych eksperci zalecają prowadzenie szczepień szczepionkami inaktywowanymi, MMR (skojarzona szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce) oraz przeciwko varicella zgodnie z obowiązującym kalendarzem szczepień.
