FDA zatwierdziła ozymertynib jako terapię uzupełniającą w przypadku NDRP z mutacją EGFR
Autor: Maciej Chyziak
Data: 21.12.2020
Źródło: FDA
| Tagi: | ozymertynib, adjuwant, EGFR+, NDRP |
18 grudnia 2020 r. FDA zatwierdziła ozymertynib lek AstraZeneca do leczenia uzupełniającego po resekcji guza u pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca (NDRP) we wczesnym stadium, u których guzy mają delecję w eksonie 19 lub mutację L858R w eksonie 21, wykryte w zatwierdzonym przez FDA teście.
Skuteczność leku wykazano w randomizowanym, podwójnie zaślepionym, kontrolowanym placebo badaniu ADAURA (pisaliśmy o tym badaniu w tym miejscu) u pacjentów z delecją w eksonie 19 EGFR lub z mutacją L858R w eksonie 21, u których wykonano całkowitą resekcję guza z wcześniejszą chemioterapią uzupełniającą lub bez niej. Kwalifikujący się pacjenci z guzami resekcyjnymi (stadium IB - IIIA) mieli przeważnie niepłaskonabłonkową histologię i opisane powyżej zmiany w tkance guza w zidentyfikowanej za pomocą testu mutacji cobas® EGFR.
Łącznie 682 pacjentów zostało zrandomizowanych (1: 1) do grupy otrzymującej doustnie 80 mg ozymertynibu raz na dobę lub placebo po wyzdrowieniu po operacji i standardowej chemioterapii uzupełniającej, jeśli została podana.
Głównym kryterium oceny skuteczności był czas przeżycia wolny od choroby (DFS) u pacjentów z NDRP w stopniu II – IIIA.
Leczenie uzupełniające ozymertynibem zmniejszyło ryzyko nawrotu choroby lub zgonu o 83% w pierwszorzędowym punkcie końcowym DFS u pacjentów z chorobą w stadium II i IIIA (współczynnik ryzyka [HR] 0,17; 95% przedział ufności [CI] 0,12-0,23; p < 0,0001).
Mediana DFS nie została osiągnięta (38,8; NE) u pacjentów w grupie ozymertynibu w porównaniu z 19,6 miesiąca (16,6; 24,5) w grupie placebo (HR 0,17 95% CI: 0,12; 0,23; <0,0001).
DFS w całej badanej populacji był drugorzędową miarą skuteczności; mediana nie została osiągnięta (NE, NE) u pacjentów w grupie ozymertynibu w porównaniu z 27,5 miesiącem (22, 36) w grupie placebo (HR 0,20 95% CI: 0,15; 0,27; <0,0001).
„Leczenie uzupełniające ozymertynibem wykazało bezprecedensowe korzyści w zakresie przeżycia bez postępu choroby dla pacjentów z rakiem płuca we wczesnym stadium z mutacjami EGFR, u których występuje wysoki odsetek nawrotów nawet po udanej operacji i późniejszej chemioterapii. To zatwierdzenie potwierdza, jak ważne jest przebadanie wszystkich pacjentów z rakiem płuc pod kątem mutacji EGFR przed podjęciem decyzji o ich leczeniu i niezależnie od stadium choroby w momencie rozpoznania. Pomoże to zapewnić jak największej liczbie pacjentów możliwość skorzystania z tego potencjalnie zmieniającego praktykę leczenia” – podkreślił dr Roy S. Herbst, z Yale Cancer Center oraz Smilow Cancer Hospital w New Haven, lider badania fazy III ADAURA.
Zalecana dawka ozymertynibu w leczeniu uzupełniającym wczesnego stadium NDRP wynosi 80 mg doustnie raz na dobę, z jedzeniem lub bez, do czasu nawrotu choroby lub niedopuszczalnej toksyczności lub do 3 lat.
Najczęstszymi (> 20%) działaniami niepożądanymi u pacjentów przyjmujących ozymertynib, w tym nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych, były limfopenia, leukopenia, trombocytopenia, biegunka, niedokrwistość, wysypka, bóle mięśniowo-szkieletowe, toksyczność paznokci, neutropenia, suchość skóry, zapalenie jamy ustnej, zmęczenie i kaszel.
Łącznie 682 pacjentów zostało zrandomizowanych (1: 1) do grupy otrzymującej doustnie 80 mg ozymertynibu raz na dobę lub placebo po wyzdrowieniu po operacji i standardowej chemioterapii uzupełniającej, jeśli została podana.
Głównym kryterium oceny skuteczności był czas przeżycia wolny od choroby (DFS) u pacjentów z NDRP w stopniu II – IIIA.
Leczenie uzupełniające ozymertynibem zmniejszyło ryzyko nawrotu choroby lub zgonu o 83% w pierwszorzędowym punkcie końcowym DFS u pacjentów z chorobą w stadium II i IIIA (współczynnik ryzyka [HR] 0,17; 95% przedział ufności [CI] 0,12-0,23; p < 0,0001).
Mediana DFS nie została osiągnięta (38,8; NE) u pacjentów w grupie ozymertynibu w porównaniu z 19,6 miesiąca (16,6; 24,5) w grupie placebo (HR 0,17 95% CI: 0,12; 0,23; <0,0001).
DFS w całej badanej populacji był drugorzędową miarą skuteczności; mediana nie została osiągnięta (NE, NE) u pacjentów w grupie ozymertynibu w porównaniu z 27,5 miesiącem (22, 36) w grupie placebo (HR 0,20 95% CI: 0,15; 0,27; <0,0001).
„Leczenie uzupełniające ozymertynibem wykazało bezprecedensowe korzyści w zakresie przeżycia bez postępu choroby dla pacjentów z rakiem płuca we wczesnym stadium z mutacjami EGFR, u których występuje wysoki odsetek nawrotów nawet po udanej operacji i późniejszej chemioterapii. To zatwierdzenie potwierdza, jak ważne jest przebadanie wszystkich pacjentów z rakiem płuc pod kątem mutacji EGFR przed podjęciem decyzji o ich leczeniu i niezależnie od stadium choroby w momencie rozpoznania. Pomoże to zapewnić jak największej liczbie pacjentów możliwość skorzystania z tego potencjalnie zmieniającego praktykę leczenia” – podkreślił dr Roy S. Herbst, z Yale Cancer Center oraz Smilow Cancer Hospital w New Haven, lider badania fazy III ADAURA.
Zalecana dawka ozymertynibu w leczeniu uzupełniającym wczesnego stadium NDRP wynosi 80 mg doustnie raz na dobę, z jedzeniem lub bez, do czasu nawrotu choroby lub niedopuszczalnej toksyczności lub do 3 lat.
Najczęstszymi (> 20%) działaniami niepożądanymi u pacjentów przyjmujących ozymertynib, w tym nieprawidłowości w badaniach laboratoryjnych, były limfopenia, leukopenia, trombocytopenia, biegunka, niedokrwistość, wysypka, bóle mięśniowo-szkieletowe, toksyczność paznokci, neutropenia, suchość skóry, zapalenie jamy ustnej, zmęczenie i kaszel.
