Specjalizacje, Kategorie, Działy
123RF

Która z metod operacyjnego leczenia otyłości daje największą szansę na remisję cukrzycy

Udostępnij:
Jednym z najsilniejszych czynników ryzyka cukrzycy typu 2 jest nadmierna masa ciała. Powyższą tezę, bezpośrednio i pośrednio, potwierdzają kolejne doniesienia – jedno z nich ukazało się na łamach „Diabetes Care”.
Redukcja masy ciała jest wskazana na każdym etapie leczenia cukrzycy typu 2, jednak dla większości pacjentów nie jest to zadanie łatwe – im wyższe BMI, tym wyższe ryzyko powikłań i trudniejsza do osiągnięcia redukcja. Dla części pacjentów bardzo korzystnym rozwiązaniem jest chirurgia bariatryczna. Sprawdzono, która z metod operacyjnego leczenia otyłości okaże się taką, która daje największą szansę na remisję cukrzycy.

Kanadyjscy naukowcy z University of Toronto przeprowadzili randomizowane badanie, do którego zakwalifikowano 114 dorosłych z cukrzycą typu 2 i BMI w zakresie 35–65 kg/m2. Pacjenci zostali losowo przydzieleni w stosunku 1:1 do laparoskopowego wytworzenia by-passu żołądkowego z pierścieniem sylikonowym (silastic ring laparoscopic Roux-en-Y gastric bypass, SR-LRYGB) lub laparoskopowej rękawowej resekcji żołądka (laparoscopic sleeve gastrectomy, LSG).

Pierwszorzędowym punktem końcowym była remisja cukrzycy oceniana po 5 latach, określona jako HbA1c <6 proc. bez leków hipoglikemizujących. Ocena obejmowała także masę ciała, kardiometaboliczne czynniki ryzyka, jakość życia i zdarzenia niepożądane.

Okazało się, że procentowa utrata masy ciała była istotnie większa u pacjentów poddanych SR-LRYGB (o 10,7 proc.). Istotną statystycznie wyższość tej metody wykazano także dla remisji cukrzycy typu2I – po 5 latach odsetek ten wyniósł 47 proc. w porównaniu z 33 proc. w grupie LSG. Poprawa w zakresie kardiometabolicznych czynników ryzyka była podobna, niemniej w grupie SR-LRYGB odnotowano wyższy wzrost stężenia cholesterolu HDL.

Powikłania wczesne i późne były podobne w obu grupach. Ogólny stan zdrowia i sprawność fizyczna uległy poprawie po obu rodzajach operacji, przy większej poprawie sprawności fizycznej po SR-LRYGB.

Jedno badanie nie odpowiada w pełni na pytanie, którą metodę stosować u pacjentów z DM typu II, niemniej wskazuje, że bardziej korzystne może się okazać wytworzenie by-passu żołądkowego. Problemem pozostaje dostępność – by ją zwiększyć, potrzebne są wyszkolony personel, pieniądze i dobra wola decydentów.

Opracowanie: lek. Damian Matusiak
 
 
 
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.