ONKOLOGIA
Przewód pokarmowy
 
Specjalizacje, Kategorie, Działy

Porównanie skuteczności sunitynibu i sorafenibu w leczeniu raka wątrobowokomórkowego.

Udostępnij:
Na łamach Journal of Clinical Oncology zaprezentowano wynik badania 3 fazy porównującego wpływ leczenia sorafenibem lub sunitynibem na przeżycie całkowite u chorych na raka wątrobowokomórkowego (HCC, hepatocellular carcinoma). Celem autorów było stwierdzenie czy sunitynib jest lepszym czy równoważnym lekiem w porównaniu do sorafenibu.
HCC jest nowotworem, którego etiologia jest związana z występowaniem wirusowego zapalenia wątroby typu B i C oraz marskością wątroby. Rozwój tego nowotworu związany jest z nasiloną angiogenezą i naciekaniem sąsiednich naczyń krwionośnych. Prezentowane w badaniu leki należą do grupy inhibitorów kinazy tyrozynowej i poprzez blokowanie m.in. szlaku przekazywania sygnału VEGF (vascular endothelial growth factor) mają bezpośredni wpływ na hamowanie procesu angiogenezy.
Do badania włączono 1074 chorych na miejscowo zaawansowanego lub przerzutowego raka wątrobowokomórkowego. Zostali oni zrandomizowani do grupy otrzymującej sunitynib 37,5 mg 1 x dz (n=530) i grupy otrzymującej sorafenib 400 mg 2 x dz (n=544). Pierwszorzędowym punktem końcowym badania była mediana przeżycia całkowitego (OS, overall survival).
Mediana OS w grupie leczonej sunitynibem wyniosła 7,9 miesiąca w porównaniu do 10,2 miesiąca w grupie leczonej sorafenibem (p=0,0014). Mediana przeżycia wolnego od progresji (PFS, progession-free survival) wynosiła odpowiednio 3,6 miesiąca vs 3,0 miesiąca i nie była istotna statystycznie (p=0,2286). Podobnie porównywalny był czas do progresji (TTP, time to progression) 4,1 miesiąca vs 3,8 miesiąca (p=0,3082). Po dokładnym przeanalizowaniu podgrup chorych wykazano, że mediana przeżycia całkowitego u chorych z wirusowym zapaleniem wątroby typu C jest niższa w grupie leczonej sunitynibem – 9,2 miesiąca w porównaniu do grupy leczonej sorafenibem – 17,6 miesiąca, aczkolwiek nie wykazano tu istotności statystycznej.
Działania niepożądane w stopniu 3 i 4 to przede wszystkim trombocytopenia (29,7%) i neutropenia (25,7%) w grupie leczonej sunitynibem i zespół ręka-stopa (21,2%) w grupie leczonej sorafenibem. Cięższe i częstsze działania niepożądane występowały w grupie otrzymującej sunitynib.
Podsumowując – sunitynib w porównaniu do sorafenibu u chorych na zaawansowanego HCC wykazuje niższą skutecznością działania i większą częstością działań niepożądanych.
 
Redaktor prowadzący:
dr n. med. Katarzyna Stencel - Oddział Onkologii Klinicznej z Pododdziałem Dziennej Chemioterapii, Wielkopolskie Centrum Pulmonologii i Torakochirurgii im. Eugenii i Janusza Zeylandów w Poznaniu
 
© 2024 Termedia Sp. z o.o. All rights reserved.
Developed by Bentus.