Rekomendacje dla poprawy dostępności i jakości oferty leczenia świadczonej osobom z zaburzeniami hazardowymi

Wprowadzenie: Przyczyny niepodejmowania lecze¬ nia mogą obejmować różne czynniki społeczne, kulturowe, indywidualne i związane ze strukturą systemu pomocy. Celem artykułu jest przedstawienie rekomendacji dla poprawy sytuacji w zakresie świadczenia pomocy osobom z zaburzeniami hazardowymi i dostosowania oferty do ich potrzeb.

Materiał i metody: W badaniach wykorzystano metody badań jakościowych – technikę wywiadu semistrukturyzowanego. Łącznie przeprowadzono 90 wywiadów; wzięły w nich udział osoby z zaburzeniami hazardowymi, pracownicy ośrodków pomocy społecznej, terapeuci zatrudnieni w placówkach leczenia uzależnień (zarówno dla osób uzależnionych od narkotyków, jak i od alkoholu), lekarze zatrudnieni w placówkach podstawowej opieki zdrowotnej i lekarze psychiatrzy.

Wyniki: Zidentyfikowane w badaniu rekomendacje można zakwalifikować do pięciu obszarów: ograniczanie dostępności hazardu, informacja i edukacja, zwiększanie dostępu do leczenia, poprawa jakości i adekwatności leczenia, badania naukowe. W ramach tych obszarów można wyróżnić kwestie bardziej szczegółowe.

Omówienie: Przeniesienie rozwiązań o dowiedzionej skuteczności, ograniczających dostępność napojów alkoholowych, na pole polityki hazardowej może skutecznie ograniczyć rozpowszechnienie grania i problemów z tym związanych. Poprawa strategii informacyjnej i edukacyjnej może zwiększyć świadomość zagrożenia problemem zaburzeń hazardowych w opinii publicznej oraz podnieść jego rangę wśród innych problemów. Z kolei zwiększenie dostępności leczenia oraz jego jakości i adekwatności są istotne z punktu widzenia zidentyfikowanych w badaniach barier, które napotykają osoby podejmujące terapię.

Introduction: The reasons for not taking treatment may include various social, cultural, individual and structural health system factors. The aim of the article is to present recommendations for improving the aid provision situation as regards people with gambling disorders and tailoring the service to their needs.

Material and methods: The qualitative method in the form of a semi-structured interview was used in the study. A total of 90 interviews were conducted; people with gambling disorders, employees of social welfare centres, therapists employed in addiction treatment centres (both for drug and alcohol dependence), general practitioners and psychiatrists were involved.

Results: The recommendations identified in the study can be categorised into five areas: limiting the availability of gambling, information and education, increasing access to treatment, improving the quality and adequacy of treatment, and research. Within these areas more specific issues were divided.

Discussion: Introducing solutions with proven efficacy which limit the availability of alcoholic beverages to the field of gambling policy can be an effective way of limiting the prevalence of gambling and gambling related problems. Improving information and education strategies can increase the awareness in public opinion of the threat of gambling problems and bring attention to its importance among other social problems. In turn, increasing the availability of treatment and its quality and adequacy are important from the point of view of the barriers identified in the research that people undertaking therapy encounter.