Sorafenib z IL-2 u chorych na raka nerki z przerzutami - zaktualizowane wyniki badania ROSORC
Autor: Dr Mackiewicz
Data: 16.12.2013
Źródło: Procopio G. et al. „Overall survival for sorafenib plus interleukin-2 compared with sorafenib alone in metastatic renal cell carcinoma (mRCC): final results of the ROSORC trial.” Annals of Oncology 24: 2967–2971, 2013
Badanie ROSORC jest randomizowanym badaniem 2 fazy, oceniającym skuteczność sorafenibu w połączeniu z interleukiną 2 (IL-2) w porównaniu do sorafenibu zastosowanego w pierwszej linii leczenia przerzutowego raka nerkowo-komórkowego (mRCC). Obecnie zaprezentowano zaktualizowane wyniki badania, w którym ocenie poddano medianę całkowitego przeżycia (OS, overall survival) leczonych chorych.
Sorafenib jest doustnym inhibitorem kinazy tyrozynowej. Obecnie jest stosowany w leczeniu przerzutowego raka nerkowo-komórkowego. Aby zwiększyć jego efektywność prowadzone są badania nad połączeniem tego leku z immunoterapią. W badaniu ROSORC 128 chorych na przerzutowego raka nerki zostało zrandomizowanych do ramienia A (otrzymali sorafenib 400 mg 2 x dz oraz IL-2 4,5 mln jednostek międzynarodowych [MIU] 5 x w tygodniu przez 6 tygodni w cyklach co 8 tygodni), n=66 i ramienia B (sorafenib 400 mg 2 x dz), n=62. Po zrandomizowaniu pierwszych 20 chorych zmieniono schemat podawania IL-2 na 3 MIU 5 x w tygodniu przez 2 tygodnie w cyklach co 4 tygodnie ze względu na profil działań niepożądanych.
Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w zakresie mediany OS pomiędzy badanymi grupami (ramię A 38 miesięcy w porównaniu do ramienia B 33 miesiące, P=0,667). Przeżycie 5-letnie zanotowano odpowiednio u 26,3% (ramię A) i 23,1% (ramię B) chorych - nie stwierdzono znamienności statystycznej pomiędzy badanymi grupami. Uwagę badaczy zwróciła jednak mediana OS w ramieniu B (33 miesiące) należąca do najdłuższych w dotychczas przeprowadzonych badaniach oceniających sorafenib w w/w wskazaniu. W tym ramieniu 48 chorych otrzymało leczenie kolejnej linii (41 badanych otrzymywało sunitynib). Sugerowane wyjaśnienia tego fenomenu obejmują nieprawidłową ocenę odpowiedzi na leczenie (badanie odbywało się w okresie, w którym dopiero uczono się przeprowadzania oceny odpowiedzi po zastosowaniu inhibitorów kinazy tyrozynowej) oraz wpływ sekwencji zastosowanego leczenia. Retrospektywne badania wykazały, że sekwencyjne zastosowanie sorafenibu i sunitynibu wiąże się z wydłużeniem mediany PFS. Zależności takiej nie zaobserwowano przy odwrotnej kolejności zastosowania w/w leków. Obecnie trwa badanie 3 fazy mające porównać obie te sekwencje leczenia.
Podsumowując – nie stwierdzono istotnego statystycznie wydłużenia mediany OS dołączając IL-2 do sorafenibu u chorych na raka nerki z przerzutami. Równocześnie uzyskane wyniki sugerują, że kolejność podawania leków w kolejnych liniach leczenia po niepowodzeniu leczenia sorafenibem może mieć wpływ na wydłużenie OS.
Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w zakresie mediany OS pomiędzy badanymi grupami (ramię A 38 miesięcy w porównaniu do ramienia B 33 miesiące, P=0,667). Przeżycie 5-letnie zanotowano odpowiednio u 26,3% (ramię A) i 23,1% (ramię B) chorych - nie stwierdzono znamienności statystycznej pomiędzy badanymi grupami. Uwagę badaczy zwróciła jednak mediana OS w ramieniu B (33 miesiące) należąca do najdłuższych w dotychczas przeprowadzonych badaniach oceniających sorafenib w w/w wskazaniu. W tym ramieniu 48 chorych otrzymało leczenie kolejnej linii (41 badanych otrzymywało sunitynib). Sugerowane wyjaśnienia tego fenomenu obejmują nieprawidłową ocenę odpowiedzi na leczenie (badanie odbywało się w okresie, w którym dopiero uczono się przeprowadzania oceny odpowiedzi po zastosowaniu inhibitorów kinazy tyrozynowej) oraz wpływ sekwencji zastosowanego leczenia. Retrospektywne badania wykazały, że sekwencyjne zastosowanie sorafenibu i sunitynibu wiąże się z wydłużeniem mediany PFS. Zależności takiej nie zaobserwowano przy odwrotnej kolejności zastosowania w/w leków. Obecnie trwa badanie 3 fazy mające porównać obie te sekwencje leczenia.
Podsumowując – nie stwierdzono istotnego statystycznie wydłużenia mediany OS dołączając IL-2 do sorafenibu u chorych na raka nerki z przerzutami. Równocześnie uzyskane wyniki sugerują, że kolejność podawania leków w kolejnych liniach leczenia po niepowodzeniu leczenia sorafenibem może mieć wpływ na wydłużenie OS.
