Bezpieczeństwo kardiologiczne biologicznej terapii łuszczycy
Autor: Andrzej Kordas
Data: 23.04.2015
Źródło: J Eur Acad Dermatol Venereol. 2015 Apr 6. doi: 10.1111/jdv.13152. Myocardial function and effects of biologic therapy in patients with severe psoriasis: a prospective echocardiographic study. Ahlehoff O, Hansen PR, Gislason GH, Frydland M, Bryld LE, Elmi
Biologiczna terapia łuszczycy może wiązać się ze zmianami w pracy serca
W przypadku łuszczycy obserwuje się występowanie zwiększonego ryzyka zdarzeń sercowo-naczyniowych. Niewiele natomiast wiadomo o subklinicznych zaburzeniach pracy serca oraz potencjalnych zmianach w jego działaniu podczas dermatologicznego leczenia pacjentów. Czy leki biologiczne stosowane w terapii łuszczycy wpływają na pracę serca? Według danych przedstawionych przez lekarzy z Dani, terapia biologiczna ma wiązać się nie tylko z poprawą w ocenie PASI, ale także z poprawą pracy serca.
Wyniki przedstawione na łamach Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology oparte są na analizie danych zebranych od 18 pacjentów leczonych biologicznie z powodu łuszczycy. Między listopadem 2013 a majem 2014 uczestnicy przechodzili dokładne badania lekarskie, włączając w to testy laboratoryjne oraz badania echokardiograficzne. Badania te były przeprowadzane na początku terapii oraz po 3 miesiącach leczenia. Średni okres follow-up wynosił 85,6 +/- 18,2 dnia. Początkowo ocena wg PASI wynosiła 12.0 ± 4.1 a frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF) 56.3 ± 3.8%. Aby dokładniej określić zmiany czynności serca, oceniano także różnice GLS (globalne odkształcenie podłużne, global longitudinal strain) oraz E/e' na początku badania i po 3 miesiącach. Po tym czasie okazało się, że nastąpiła znacząca poprawa nie tylko w ocenie PASI (12.0 ± 4.1 vs. 2.7 ± 3.1, P < 0.001), ale także E/e' (8.1 ± 2.1 vs. 6.7 ± 1.9, P ≤ 0.001) oraz GLS (-16.8 ± 2.1 vs. -18.3 ± 2.3%, P < 0.001).
W tym samym okresie nie nastąpiły natomiast znaczące zmiany LVEF, BMI ani średniego ciśnienia krwi. Podobnie, nie odnotowano, aby zmieniło się stężenie cholesterolu całkowitego, LDL i HDL. Nie wystąpiły również znaczące zmiany w szacowanym GFR pacjentów ani w stężeniu hemoglobiny glikowanej. Na podstawie wyników echokardiograficznych wydaje się więc, że praca serca uległa poprawie podczas leczenia biologicznego łuszczycy.
Wyniki przedstawione na łamach Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology oparte są na analizie danych zebranych od 18 pacjentów leczonych biologicznie z powodu łuszczycy. Między listopadem 2013 a majem 2014 uczestnicy przechodzili dokładne badania lekarskie, włączając w to testy laboratoryjne oraz badania echokardiograficzne. Badania te były przeprowadzane na początku terapii oraz po 3 miesiącach leczenia. Średni okres follow-up wynosił 85,6 +/- 18,2 dnia. Początkowo ocena wg PASI wynosiła 12.0 ± 4.1 a frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF) 56.3 ± 3.8%. Aby dokładniej określić zmiany czynności serca, oceniano także różnice GLS (globalne odkształcenie podłużne, global longitudinal strain) oraz E/e' na początku badania i po 3 miesiącach. Po tym czasie okazało się, że nastąpiła znacząca poprawa nie tylko w ocenie PASI (12.0 ± 4.1 vs. 2.7 ± 3.1, P < 0.001), ale także E/e' (8.1 ± 2.1 vs. 6.7 ± 1.9, P ≤ 0.001) oraz GLS (-16.8 ± 2.1 vs. -18.3 ± 2.3%, P < 0.001).
W tym samym okresie nie nastąpiły natomiast znaczące zmiany LVEF, BMI ani średniego ciśnienia krwi. Podobnie, nie odnotowano, aby zmieniło się stężenie cholesterolu całkowitego, LDL i HDL. Nie wystąpiły również znaczące zmiany w szacowanym GFR pacjentów ani w stężeniu hemoglobiny glikowanej. Na podstawie wyników echokardiograficznych wydaje się więc, że praca serca uległa poprawie podczas leczenia biologicznego łuszczycy.
