123RF
Bimekizumab w leczeniu ropni mnogich pach – wyniki badania klinicznego II fazy
Redaktor: Bogusz Soiński
Data: 26.08.2021
Źródło: artykuł na stronie wydawcy – doi:10.1001/jamadermatol.2021.2905
Działy:
Doniesienia naukowe
Aktualności
| Tagi: | IL-17, RCT, badanie, Hidradenitis suppurativa |
Lek może zmniejszać nasilenie choroby w porównaniu z placebo, ale wyniki powinny zostać zweryfikowane na większej grupie badawczej.
Ropnie mnogie pach (hidradenitis suppurativa) to dolegliwa, przewlekła choroba skóry często współwystępująca z zespołem metabolicznym. Na łamach „JAMA Dermatology” opublikowano wyniki badania klinicznego II fazy dotyczące zastosowania bimekizumabu, inhibitora interleukin 17A i 17F u pacjentów z ropniami mnogimi pach.
W proporcjach 2:1:1 zrandomizowano pacjentów odpowiednio do bimekizumabu, placebo lub adalimumabu. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów, u których doszło do zmniejszenia liczby ropni i guzków zapalnych po 12 tygodniach co najmniej o 50%.
Łącznie 88 uczestników otrzymało co najmniej jedną dawkę bimekizumabu, a sposród nich 79 zakończyło badanie. W sumie 57,3% pacjentów leczonych bimekizumabem spełniło pierwszorzędowy punkt końcowy, podczas gdy z grupy kontrolnej tylko 26,1%. Ponadto zaobserwowano znaczniejsze zmniejszenie nasilenia choroby ocenianej w International Hidradenitis Suppurativa Severity Score w grupie leczonej bimekizumabem w porównaniu z placebo, ale nie w porównaniu z adalimumabem. Odsetek poważnych zdarzeń niepożądanych był podobny we wszystkich ramionach badania.
Bimekizumab może zmniejszać nasilenie ropni mnogich pach w porównaniu z placebo. Wyniki powinny jednak zostać zweryfikowane na większej grupie badawczej.
Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński
W proporcjach 2:1:1 zrandomizowano pacjentów odpowiednio do bimekizumabu, placebo lub adalimumabu. Pierwszorzędowym punktem końcowym był odsetek pacjentów, u których doszło do zmniejszenia liczby ropni i guzków zapalnych po 12 tygodniach co najmniej o 50%.
Łącznie 88 uczestników otrzymało co najmniej jedną dawkę bimekizumabu, a sposród nich 79 zakończyło badanie. W sumie 57,3% pacjentów leczonych bimekizumabem spełniło pierwszorzędowy punkt końcowy, podczas gdy z grupy kontrolnej tylko 26,1%. Ponadto zaobserwowano znaczniejsze zmniejszenie nasilenia choroby ocenianej w International Hidradenitis Suppurativa Severity Score w grupie leczonej bimekizumabem w porównaniu z placebo, ale nie w porównaniu z adalimumabem. Odsetek poważnych zdarzeń niepożądanych był podobny we wszystkich ramionach badania.
Bimekizumab może zmniejszać nasilenie ropni mnogich pach w porównaniu z placebo. Wyniki powinny jednak zostać zweryfikowane na większej grupie badawczej.
Opracowanie: lek. Mikołaj Kamiński
