Czy otyłość wpływa na efekty stosowania ustekinumabu u pacjentów z łuszczycą?

Japońscy naukowcy dostarczają dowodów, że wraz ze wzrostem BMI maleją szanse na osiągnięcie PASI-90 i PASI-100 u pacjentów z łuszczycą leczonych ustkinumabem.

Mimo, że zaangażowanie otyłości w procesy patogenetyczne dotyczące łuszczycy nie ulega wątpliwości, jej wpływ na efekty leczenia systemowego pozostaje dalej nie w pełni wyjaśniony. Dlatego też temat ten postanowili zgłębić naukowcy z Tokio, a wyniki ich pracy można znaleźć w magazynie Archives of Dermatological Research. Ich głównym zadaniem było przeanalizowanie związku między BMI a efektywnością leczenia ustekinumabem japońskich pacjentów z łuszczycą. Do analiz posłużyły dane grupy 111 chorych leczonych ustkinumabem w dawce 45mg między lipcem 2011 marcem 2014. U osób tych oceniano zmiany w PASI w 16 tygodniu terapii. Okazało się, że u osób z BMI ≥ 25 i BMI < 25 osiągano podobne efekty leczenia w przypadku PASI-50 oraz PASI-75.. Natomiast u osób z BMI ≥ 25 PASI-90 i PASI-100 osiągano zdecydowanie rzadziej. Osoby z wyższym BMI ponadto wykazywały znacząco niższą redukcję PASI niż osoby z BMI w normie (85 vs 74%). Według relacji autorów pracy BMI ma być negatywnie skorelowane z procentową redukcją PASI, prawidłowości tej nie obserwuje się jednak w przypadku analizy samej masy ciała. Wyniki tego badania wskazują więc, że wyższe BMI, w odróżnieniu od samej masy ciała, jest związane z niższą skutecznością stosowania ustkinumabu u pacjentów z łuszczycą. BMI może być więc czynnikiem pozwalającym na ocenę szans osiągnięcia PASI-90 i PASI-100 na początku terapii ustkinumabem.