Metotreksat w leczeniu pęcherzycy zwykłej
Autor: Marzena Jaskot
Data: 17.10.2013
Źródło: Tran, K.D., Wolverton, J.E. and Soter, N.A. (2013), Methotrexate in the treatment of pemphigus vulgaris: experience in 23 patients. British Journal of Dermatology, 169: 916–921. doi: 10.1111/bjd.12474; WB
| Tagi: | pęcharzyca |
Standardowym leczeniem w przypadku pęcherzycy zwykłej jest od dawna stosowana kortykosteroidoterapia w wysokich dawkach. O zastosowaniu metotreksatu w leczeniu pęcherzycy donoszono już w 1968 roku, choć jak na razie niewiele prac opisywało efekt „steroid-sparing” dzięki zastosowaniu tego leku.
Autorzy cytowanej pracy podjęli się oceny skuteczności metotreksatu u 23 pacjentów z pęcherzycą zwykłą, przyjmując za główne kryterium efekt “steroid-sparing” czyli możliwość redukcji dawki steroidów dzięki włączeniu do leczenia metotreksatu. Oceniano także czy i kiedy metotreksat może być stosowany w monoterapii u tego typu pacjentów.
Retrospektywną analizą objęto dane pacjentów z pęcherzycą zwykłą leczonych metotreksatem przez co najmniej 3 miesiące w okresie 2000 – 2012 roku w New York University Langone Medical Center. Rozpoznanie pęcherzycy potwierdzane było biopsją skóry oraz pośrednimi/bezpośrednimi metodami immunofluorescencyjnymi lub badaniem ELISA.
Poprawę kliniczną stwierdzono u 91% pacjentów. U 16 pacjentów (70%) ostatecznie odstawiono prednizon, ze średnim okresem odstawienia równym 18 miesięcy. U 23% pacjentów stwierdzono zaś częściowy efekt „steroid-sparing”, w tej grupie konieczna była niewielka dawka podtrzymująca steroidów wynosząca średnio 6,75 mg prednizonu dziennie. U 2 pacjentów (9%) stwierdzono efekty niepożądane po metotreksacie, które spowodowały zaprzestanie jego stosowania. Tylko u 1 pacjenta nie odnotowano żadnej poprawy klinicznej po włączeniu metotreksatu.
Podsumowując wyniki cytowanej pracy – metotreksat jest użytecznym i dobrze tolerowanym lekiem oraz cechuje się wyraźnym efektem „steroid-sparing” u pacjentów z pęcherzycą zwykłą. To sprawia, że powinien być rozważany jako leczenie adjuwantowe pierwszego wyboru w przypadku tego ciężkiego schorzenia.
Retrospektywną analizą objęto dane pacjentów z pęcherzycą zwykłą leczonych metotreksatem przez co najmniej 3 miesiące w okresie 2000 – 2012 roku w New York University Langone Medical Center. Rozpoznanie pęcherzycy potwierdzane było biopsją skóry oraz pośrednimi/bezpośrednimi metodami immunofluorescencyjnymi lub badaniem ELISA.
Poprawę kliniczną stwierdzono u 91% pacjentów. U 16 pacjentów (70%) ostatecznie odstawiono prednizon, ze średnim okresem odstawienia równym 18 miesięcy. U 23% pacjentów stwierdzono zaś częściowy efekt „steroid-sparing”, w tej grupie konieczna była niewielka dawka podtrzymująca steroidów wynosząca średnio 6,75 mg prednizonu dziennie. U 2 pacjentów (9%) stwierdzono efekty niepożądane po metotreksacie, które spowodowały zaprzestanie jego stosowania. Tylko u 1 pacjenta nie odnotowano żadnej poprawy klinicznej po włączeniu metotreksatu.
Podsumowując wyniki cytowanej pracy – metotreksat jest użytecznym i dobrze tolerowanym lekiem oraz cechuje się wyraźnym efektem „steroid-sparing” u pacjentów z pęcherzycą zwykłą. To sprawia, że powinien być rozważany jako leczenie adjuwantowe pierwszego wyboru w przypadku tego ciężkiego schorzenia.
